Sensizlikle Tanıştım Ben Bugün

7.bölüm

Umut'a döndüm ve "Aşkım derken."dedim. Ama o bana cevap vermeden uzaklaştı ve gitti. Neler oluyordu ya. Ertesi gün kuaföre gidicektim sadece onu düşünmek istiyorum. Saçımı kestircektim bu çok zordu. Ama yapmak zorundaydım şaçlarım iyice yıpranmıştı. Okulun bitmesine 1 ders kalmıştı hemen bitmesini istiyordum. Sıkıcı bir geçen dersten sonra sonunda eve gelebilmiştim. Kendimi yorgun hissediyordum. Düşünmek hiç doğru birşey olmasada düşünmeden edemiyordum. Umut neden bana aşkım demişti acaba hastanedeyken birşey mi olmuştu. Diye düşünmekten yoruldum ve uykuya daldım. Sabah 7.30 gibi uyandım. Zorlada olsa kalkıp banyoya doğru yürümeye başladım. Sıcak bir duş iyi gelebilirdi. Hızlıca üstümü çıkarıp banyoya girdim. Banyoda çok uzun kalmayı sevmediğim için kısa süre sonra cıktım. Dolabıma doğru yürüdüm ve açık renk kot pantılonum ve üzerine beyaz bir tişört giydim. Normalde açık renk giyinmeyi sevmiyorum diye düşünürken aklıma babam geldi. Benim açık renk giyinmem çok saçmaydı onun daha kırkı bile çıkmamıştı. Üstüme giydiklerimi çıkardım ve tekrar dolabımın kapağını açtım. Dolaptan çıkardığım siyah dar pantılonumu ve üstünde kedi resmi olan siyah tişörtümü giydim. Sanırım bunlarla daha rahat edebilirdim. Tam şaçlarımı tararken aşağıdan gelen bir sesi duydum. "Kızım hadi kahvaltıya sonrada kuaföre gidicez." dedi. Off ya ben onu unutmuştum. Hızlıca saçımı tarayıp aşağıya indim. Masaya oturduk ve hızlıca kahvaltımızı ettik. Annem "Nasıl bir model kestirmeyi düşünüyorsun."diye sordu. "Düz. Sadece düz istiyorum." dediğimde "Peki kızım." dedi annem. Ve hemen arkasından "Kızım baban sana bir mektup yazmış."dedi. Ben şaşkın gözlerle ona bakarken yerinden kalktı ve aynanın önündeki kağıdı getirdi ve bana uzattı."Oku." dedi. Kararsızdım acaba okusamıydım sonuçta bana yazılmış okumalıyım. Kağıdı açıp okumaya başladım.
"Kızım prensesim benim biliyorum sana iyi bir baba olamadım. Benden hep nefret ettin. Bu kağıdı okuduğuna göre ben kesin ölmüşümdür. Prensesim sakın bana kızma ben mecburdum. Seni kendimden nefret ettirmeye mecburdum. Sana bunları daha önce anlatsam belki herşey daha iyi olabilirdi ama yapamadım. Bazı adamlar isimleri önemli değil. Onlar benden ya kızını oğlumla evlendirirsin yada kızını kendinden ömür boyu nefret ettirisin dediler. Yapmak zorundaydım seni o mafya bozuntusuna veremezdim. O yüzden sürekli içki içtim. Yoksa ben içkiden nefret ederdim. Hani sen bizi annenin zengin yaptığını düşünüyorsun ya ben gündüzleri çalıştım akşamlarıda 1 şişe içki içip eve geldim. Tabi bazı günler içmiyor numara yapıyordum. Bunlardan anneninde haberi var ama söyleyemezdik sana birşey yapmalarından korktuk. Oğulları sana çok küçük yaştan beri aşık. Neyse kızım ben kötü biri değilim seni hep çok sevdim geceleri gelip saçını okşayıp üstünü örttüm. Ben bunları beni sev diye yazmadım sadece benim babam kötü biriydi deme diye yazdım. Annene eğer ben ölürsem bu kağıdı ona 1 hafta sonra ver dedim. Üzülmeni istemedim çünkü ben senin o mavi gözlerin için ölmeyi bile göze alırım sakın ağlama üzülme.
SENİ ÇOK SEVİYORUM PRENSESİM KENDİNE İYİ BAK."
İnanamıyorum bende babam için hep kötü şeyler düşünmüştüm. Şuan o kadar çok ağlıyordum ki. Nasıl olurda küçük bir kızı evlendirmek isterler. Ben hüngür hüngür ağlarken annem yanıma geldi ve bana sarıldı. "Üzülme kızım oda böyle olsun istemezdi."dedi. "Anne ben babama hiç sarılamadım ondan hep nefret ettim." dedim. Kendimi çok kötü hissediyordum. Annem "Kağıdın arkasını çevir."dedi.
Çevirdiğimde
"Canım kızım ağlama nolur. Biliyorum kendine kızıyorsun ama kızma. Senin bir suçun yok. Sadece beni kötü biri olarak bilme benim babam çok iyiydi diyebil o bana yeter zaten burda bir suçlu varsa oda benim. Hatırlıyomusun 2 yaşındayken sürekli benimle uyurdun. Benimkide soru işte nerden hatırlıycaksan çok küçüktün. Neyse canım kızım seni daha fazla üzmek istemiyorum zaten bütün hayatın boyunca seni üzdüm.
SENİ ÇOK SEVEN
Baban... "
Kendimi çok kötü hissediyordum. Babam beni çok seviyormuş. Ama ben onu hep kötüledim. Annem "Kızım daha fazla ağlama yoksa babanda üzülür" dedi. Ben çocukmuyum ya çoçuklara söylenen şeyi gelmiş bana söylüyor. "Tamam anne. Olan olmuş" dedim."Hadi gidelim."dedi annem. "Tamam" dedim ve sofradan kalktık kendimi çok kötü hissediyordum sanki ayakta duracak gücüm yokmuş gibi...