Sensizlikle Tanıştım Ben Bugün

9.bölüm

Annem sıkılgan bir şekilde tabağındakileri karıştırıyordu. O kadar dalgındıki aşşağı patır kütür indiğimi bile duymadı. "Günaydın annecim."dediğimde hafif bir sıçradı ve "Günaydın kızım." dedi. "Bir şeymi oldu annecim? Kötü görünüyorsun."diye sorduğumda bir iç çekti ve "Kızım durumumuz kötüye gidiyor. Babanın gidişi bizi çok etkiledi. Bende çalışmayı düşünüyorum."dediğinde çok üzgün görünüyordu. Onu böyle görmeye dayanamıyordum. "Tamam annecim sen yeter ki üzülme. İstersen bende haftasonları çalışırım. Ama senin yanında."dediğimde sesimin isteksiz çıkmamasına özen göstermeye çalıştım. Sanırım başarmıştım.
"Kızım iyiki varsın."dediğinde hafif bir tebessüm ettim. Annem çok üzgün duruyordu. Gerçekten onu hiç böyle görmemiştim. O iyi olucaksa ben herşeyi yapmaya razıydım. Hızlıca yemeğimi yedim. Anneme "Annecim ben Aslıyla buluşup birşeyler yapıcağım."dedim. Annem tebessüm etti ama gerçekten çok üzgündü."Tamam kızım geç kalma."dedi. Bende kafamı olumlu bir şekilde aşağı yukarı salladım. Hemen kapıya doğru yöneldim ve ayakkabımı ayağıma geçirip dışarı cıktım. Aslı daha gelmemişti. Sanırım biraz erken çıktım diye düşünürken korna sesiyle sıçradım. Aslı heyecanla el salladı. Tabii bende salladım. Hemen gidip ön koltuğa yerleştim. Ben ne zaman araba alıcaktım ya. Ama bu aralar isteyemezdim. Ama aldıracağım. Aslı "Hoşgeldin cadı."dedi ve güldü. Ne cadımı? Bana sadece Umut cadı diyordu. Kesin bu herşeyi öğrendi. "Hoşbulduk."dedim ve gülümsedim. "Ee nasılsın kendini nasıl hissediyorsun."diye soran Aslıya küçük bir gülümseme yollayıp."İyiyim."dedim ama bu aralar kendimi hiç iyi hissetmiyorum. Konuyu değiştirmek için hemen "Kimle tanıştırcaksın beni? Kızmı? erkek?"diye heyecanla sordum. Aslı bir anda kahkaha attı ve "Az kaldı sabret cadısı."dedi ve yine kahkaha attı. Ne cadısı ya off. "Bana cadı demeyi kesermisin."dediğimde beklemediğim bir cevap aldım. "Noldu güzelim çok mu hoşuna gidiyor?" dedi. Ters ters bakıp cama yöneldim. Ve camdan dışarı bakmaya başladım. Uzun bir yolculuğun sonunda araba durdu. Şirin bir dağ evine gelmiştik. "Burda ne işimiz var."diye sorduğumda."Kafa dinlemeye geldik."diye cevap verdi. İçeri doğru ilerledik ve kapının önüne geldiğimizde Aslı zile bastı. Ben ona şaşkın bakışler atarken kapıyi Efe açtı. Şaşkınlığım dahada artmaya başladı. Neden şaşırıyosam sanki onlar sevgilim benim gibi sapmı. Diye düşünürken Efe'nin arkasından gelen sesle bütün düşüncelerim kayboldu bu oydu Umut. "Selam. Hoşgeldiniz.İçeri geçsenize."dedi. Aslı hızlıca içeri geçti ben olduğum yerde kaldım. "Hadi sarı içeri geçsene."dedi. Bana lakap takmasına gerçekten sinirleniyordum. "Bana lakap takma. Yada güzel bişey tak ya. Neymiş cadı,sarı olmaz ya."dediğimde gülümsedi ve "Tamam huysuzlanma. Söz uygun bir zamanda sana güzel bir lakap bulucağım."dedi. Bende sinirli bir şekilde bakıp tam içeri doğru yürürken yanağıma konan bir öpücükle bütün sinirim geçip gitti. Arkamı dönüp baktığımda sadece gülümsüyordu. Ah be ne kadarda güzel gülüyorsun.