Sensizlikle Tanıştım Ben Bugün

Umut bile öğrenmiş

Sabah kalktığımda saat daha çok erkendi. Bugün kendimi daha enerjik hissediyordum. Hoplayıp zıplamak istiyordum bu enerji sanırım annemin gece verdiği suyla ilgiliydi. Bilmiyorum sansada suyumun içine hergün ilaç kattığını biliyordum. Hemen kalkıp duşa girdim. Sonra üstümde bornozla kıyafet çekmecelerini karıştırmaya başladım. Bulamıyordum en sevdiğim o göbeği açık tişörtümü bulamıyordum. Biraz daha karıştırdım bu böyle olmuycaktı sanırım dolabı yere döktüm annemin toplayacağını biliyordum annem hasta olduğum için bana hiç birşey yaptırmazdı.Uzun süre aradıktan sonra sonunda buldum. Altınada tabiki siyah yırtık pantılonumu giyecektim. Bornozu üstümden atıp kıyafetlerimi giymeye başladım o sırada kapı çaldı gelen hizmetçiydi. "Girme giyiniyorum" dedikten sonra "Tamam efendim anneniz sizi kahvaltıya bekliyor "dedi ve gitti. Zaman ne çabuk geçmişti daha saat çok erkendi.Neyse üstümü giydikten sonra aşşağıya indim. Babam gayet iyi görünüyordu hatta inanamayacaksınız ama ban "Nasılsın kızım diye sordu" şaşkın bir ifadeyle "İyiyim baba daha iyiyim" dedikten sonra masaya oturdum. Hızlı bir şekilde kahvaltımı yaptıktan sonra hızlıca ayakkabımı giydim tam kapıyi açacakken babam "Ben seni bırakırım kızım" dedi. Nolmuştu ona boyle önceden bana hiçbirşey sormaz beni umursamazdı. Kesin bunlar hastalığım yüzünden. Arabaya bindiğimizde yol boyunca hiç konuşmadık. Okula vardığımızda Umut kapıdaydı. Inanamıyorum bana gülümsüyordu. Beni öptüğü o günden sonra onu hiç görmemiştim. Kapıya doğru ilerlerken onu görmezden gelirsem belki benimle konuşmaz umuduyla yürürken tabiki benimle konuşmasını çok istiyordum ama utanıyordum. Kapıdan hızlıca geçmeye çalışırken Umut "Masal" dediğinde ona doğru döndüm. Yanıma doğru geldi ve "Nereye kaçıyorsun cadı." dedi. Bana cadı demesinden hoşlanmıyordum. Ama olsun o bana birşeyler desin o bana yeterdi."Kaçmıyorum acelem var" dediğimde yine başım dönüyordu işte olamaz kahretsin bu Umut'un yanında olamzadı olamamalıydı. Dengemi kaybetmeye başlıyordum. Umut anlayınca hemen beni tuttu. Kalbim çok hızlı çarpıyordu. Bana ilk defa dokunmuyordu ama ilk dokunmasıda pek iyi olmamıştı. Ben düşünürken Umut "İyimisin" dedi endişeli bir şekilde konuşcak halim yoktu. Kendimi düzeltmek için  Umut'un kollarından kurtulmaya çalıştım. Oda beni bıraktı hemen. "Gel gidelim" dedi ve beni okulun kantinine doğru götürdü. Beni masaya otturduğunda ona "Çantamda ilaç var verirmisin"dedim. İyiki annemden gizli o ilaçları almıstım. Oda hemen cantamı açtı ve ilacı bana doğru uzattı. Kantinden su aldıktan sonra onuda bana uzattı. Ilacı içtikten sonra kendime geldim. "İyiyim merak etme"dedikten sonra ayağa kalktım. Umut "Hastaneye gidelimmi?" diye sorduğunda "Hayır gerek yok"diye cevap verdim. Kesin öğrenmişti hasta olďuğumu. "Ben gidiyim" dedim ve tam giderken kolumdan tuttu ve "Hayır bayan cadı hiçbir yerr gitmiyorsun yada git ama bende senle geliyorum" dedi. Kesin öğrenmişti yoksa okulun en yakışıklı çocuğu neden benim peşime takılsın ki. Belkide benden hoşlanmaya başlamıştır."Neden" diye sorduğumda eminim yüzümde bi gülümseme vardı ve çok komik gözüküyordu. Umut "Seni bırakamam senin üzülmemen lazım" dediğinde hastalığımı öğrendiğine emin oldum.
Tabi bide Umut'un psikopat aşığı Özge bide o vardı. O kesin beni Umutla görünce çıldıracak benimle Umut'u görünce çıldıracak birini daha tanıyordum oda tabiki Efe.
Hiçbiri umrumda bile değildi. Umrumda olan tek kişi Umuttu.
Okulda biraz gezindikten sonra Aslı ve Efe muhteşem ikili yine bir yerde oturuyorlardı. Onların yanına doğru ilerlediğimde Umut kolumu tuttu. "Ben o pisliğin yanına gitmem sen git ben burda bekliyorum" dedi. Bunların arsında birşey mi geçmişti.Aman boşver naaıl olsa öğrenirdim. Efeyi yanıma çağırdığımda Umut dikkatlice bizi izliyorudu. Efe yanıma geldiğinde kulağına "Umut la aranda ne var" dedim o da "cok uzun bir mesele anlatırım sonra" dediğinde sinirlice bacağına bir tekme geçirdim. Ve konuştu. "Bunun babası benim babamla çok yakın arkadaş. O gün işte bi sorun oldu onu anlatmamı bekleme benden" dedi. Inanmiyorum babalari cok iyi arkadasti. Uzatmadan "of ya tamam" dedim. Kahretsin ya yine oluyordu iste yine başım dönuyordu. Ama bu seferki sanırım daha kötüydü. Umut kötü olduğumu görünce hemen yanıma doğru koştu ve beni tuttu Efe farkında bile değildi. Bi anda Umut'un kollarına düştüm. Beni sıkıca tutmuştu. Efe sonunda fark etti ve beni Umut'un kucağından almaya çalıştı. Ama Umut ona izin veemedi. Beni hemen kucağına aldı ve hızlıca okulun önünde duran arabanın arka koltuğuna yatırdı beni. Efede arkadan geliyordu. Umut ona döndü ve "Sen nereye" dedi. Efede "Bende geliyorum" dedi. Umut uzatmadı. Hızlı bir şekilde beni hastaneye götürdü . Bağırıyordu çok bağırıyordu. "Doktor çağırın! Sedye getirin hadi be hızlı" bu çocuk beni önemsiyormuydu. Neyse beni hemen bi odaya götürdüler. Cok garip bi odaydı. Heryerde makinalar vardı...
~
Umut'tan
Çok merak ediyordum. Siktir be ne ara bi kızı merak etmeye başlamıştım ben yalan söylemekten nefret ediyorum. O yüzden bunu ondan saklamıycam. Uyansın ondan hoşlandığımı söylüycem. O sırada doktor odadan cıktı. "Noldu doktor" dedim hızlıca doktor konuşmaya başladı."Hastamızın durumu kötü çok fazla ömrü kalmamıs en fazla 9 ay . Üzgunum ." Dediginde göz yaşımı tutamadım. Bide ağlıyordum. kendimi tanıyamıyorum. Çok fazla vaktim yok hemen onunla konuşmalıyım. Odasına girmeye calistığımda hemsire iceri almadi yoğun bakıma girilmezmiş. Sikmişim yoğun bakımını. Ben söylenirken Masal'ın annesi ve babası geldi.