Ένας χρόνος και κάτι ψιλά.

Κεφάλαιο 3: Τάβλι και σχέσεις

Η Μυρτώ ξύπνησε από έναν δυνατό θόρυβο. Η νυμφομανής γειτόνισσά της χώριζε ακόμα έναν υποψήφιο γαμπρό. Σπούδαζε ψυχολογία και ήταν στο πέμπτο της έτος. Θα την έλεγες και νόστιμη κοπέλα. Η ανάγκη της όμως για σοβαρή σχέση, που θα οδηγούσε σε γάμο έκανε κάθε αγόρι να φύγει τρέχοντας. Και όχι δεν αστειεύομαι. Κοιμόταν κάθε βράδυ με κάποιον και το επόμενο πρωί το έλεγε για γάμους και βαφτίσια. Τρόμαζε και ο χριστιανός και έφευγε κακήν κακώς. Και μιας που οι τοίχοι ήταν λεπτοί η Μυρτώ άκουγε όλες τις συζητήσεις, τα ξεσπάσματα και τις απειλές. Αν δεν είχε υπογράψει συμβόλαιο θα είχε φύγει τρέχοντας από το σπίτι και ας κοιμόταν και στο δρόμο... μα κάθε φορά που σκεφτόταν το κρύο απέρριπτε την ιδέα.

Ο Λουκάς μπήκε σπίτι κουρασμένος από την γυμναστική. Έκανε ένα μπάνιο και κάθισε να διαβάσει μέχρι που ο γείτονας του χτύπησε την πόρτα.

-Άντε ρε μαλάκα. Μην μου πεις ότι διαβάζεις.

-Όχι, ακόμα.

-Σε πρόλαβα... πάμε για καφέ.

-Άντε πάμε. Καιρό έχουμε να παίξουμε τάβλι.

-Αυτή την φορά η νίκη είναι δική μου.

-Καλά κάνε όνειρα.

Κάποιος είπε πως η ζωή είναι σαν μια παρτίδα τάβλι: πόρτες, πλακωτό και φεύγα. Κινείς τα πούλια όπως κινείς και την ζωή σου. Οι επιλογές σου κρίσιμες. Μα ακόμα και αν η τύχη νομίζεις πως είναι με το μέρος σου στο τέλος εκείνη έχει αντίθετη άποψη.

-Και στο πείρα. Και είναι δικό μου.

-Ναι, για ένα πούλι. Σιγά την νίκη.

-Δεν παύει να είναι νίκη. Τι έγινε Λουκάκο; Μας πονάει που χάσαμε;

-Το επόμενο δικό μου.

-Για να σε δω.

"Ναι, ρε! Διπλό στο πείρα!"

Άκουσε μια γυναικεία φωνή να πανηγυρίζει και γύρισε περίεργος το κεφάλι. Όταν είδε το κορίτσι μαρμάρωσε. Από κάπου την ήξερε... Κάπου την είχε ξαναδεί... Ήταν η κοπέλα... εκείνη η κοπέλα που τον έβαλε στην θέση του όταν την πρόσβαλε και την άλλη από την λέσχη. Ακόμα θυμόταν το κοκκίνισμα της όταν άκουσε το χειροκρότημα Πόσο περίεργο του φαίνεται που κάποια τόσο χύμα ντρέπεται.

Η Μυρτώ απολάμβανε τον καφέ της μαζί με έναν συμφοιτητή της. Εκνευρισμένη με την γειτόνισσα πρότεινε στον Ηρακλή να βγουν καμιά βόλτα και να παίξουν λίγο τάβλι μπας και ηρεμίσουν τα νεύρα της. Εκείνος δέχτηκε αμέσως, μιας και απολάμβανε την παρέα της. Ήταν από τις λίγες κοπέλες που δεν τον εκνεύριζαν. Που μπορούσε να κάνει διάλογο χωρίς να ακούει για νύχια, μακιγιάζ και αποτριχώσεις. Και το γεγονός πως έπαιζε τάβλι ήταν ένα τεράστιο συν.