'Tring..' daar ging me wekker. Ik dacht dat het tijd was om op te staan maar het was de wekker voor Fadjr. Na de salaat kon ik niet meer slapen, het was half zeven dus het had geen nut om nog me bed in te kruipen.
Ik deed me computer aan om mijn nieuwe rooster uit te printen, hij was dit keer gelukkig minder vol, ik had een dagje vrij! Heerlijk, eindelijk uitslapen en iets leuks doen?!
Op me werk aangekomen zag ik dat Anne er niet was, raar - normaal is ze altijd eerder dan mij. Ik ging weer aan de slag met de hoop dat Anne nog komt. En ja hoor daar kwam madam aan lopen, ze was aan het giechelen en ik merkte dat ze me wat moest vertellen. 'Waar kom jij vandaan, je bent hartstikke laat!' 'Ik was ergens waar jij nooit durft te komen.' 'Waar dan, toch niet op de vijfde verdieping?' 'Juistem, in één keer goed, ik heb Amin gesproken.' 'Waaat! Waarom, wat heb je gezegd toch geen dingen die ik niet zou zeggen hè?' 'Nee niet eens over jou, hij begon zelf over jou!' 'Ohja, wat zij die dan.' zei ik met een blozend gezicht. 'Hij vroeg aan me of ik jou kende, ik vertelde dat ik met jou samen werk en onze bureaus aan elkaar zitten. Hij vond het toevallig, vooral omdat ik die paar jaar terug met hem had gewerkt.' 'Oh maar verder zij die niks?' 'Nee wat moet die zeggen dan, haha Sarah ben jij soms verliefd?' 'Nee joh, doe niet zo mal. Hoe kan ik verliefd worden op iemand die ik nauwelijks ken.' Deze laatste zin zij ik niet vanuit me hart. Ik wist dat het niet klopte, niet dat ik verliefd ben maar toch voelde ik wel wat voor hem zonder dat ik hem ken. SoebhanAllah hoe kan dit? Wilt Allah dit, wilt Allah taála dat ik deze man leer kennen en verder met hem ga? Ya rabbie geef mij een teken die duidelijkheid geeft in mijn leven....
