Ik keek omhoog en zag dat hij van verdieping vijf langzaam naar de begane grond kwam.
Die paar seconden leken wel uren te duren.. Langzaam gingen de deuren open, en kwam er een man uit met een schoonmaak karretje. Jeetje wat was ik bang zeg, ik dacht even dat het Amin was maar tevergeefs. Ik besloot met de lift naar de vijfde verdieping te gaan, aangekomen zag het er donker uit. De schoonmaker had vast alles afgesloten en uit gedaan na zijn ploeg. Maar ik bleef rond zoeken in alle kamers. Nadat ik de hele verdieping had afgestrompeld was ik hopeloos verdrietig. Ik voelde me zo benauwd worden, was gewoon vreselijk bang dat er wat met Amin gebeurd was.
Als hij echt op het kantoor was geweest dan zou hij wel gehoord hebben dat hij omgeroepen werd.
Ik probeerde nog een paar keer te bellen en ineens ging die over, ik schrok want zijn telefoon lag in de auto. Snel keek ik uit het raam, en de auto was weg. SoebhanAllah! Hoe kon dit, was ik hem ontlopen? Hij nam weer niet op, ik probeerde het opnieuw na enkele seconden maar dan anoniem.
De telefoon werd opgenomen..
Sarah: Hallo?
Persoon: Wie is dit?
Sarah: Amin ben jij het?
Persoon: Ik ben geen Amin hoe kom je aan dit nummer?
Sarah: Dit is mijn man's nummer en hij lag in zijn auto, wat doe je met zijn auto en zijn spullen?
Opeens werd ik weg gedrukt. Met tranen in me ogen klapte ik me hoofd tegen het raam.
Waarom overkomt mij dit, wat is er allemaal aan de hand? Ik kan er niet meer tegen ik ga naar de politie. Opeens hoorde ik de lift omhoog komen. Het was de beveiliging. 'Is uw man er niet?' 'Nee zoals je ziet sta ik hier in me eentje, en reed net iemand in mijn man's auto het terrein af. Heeft u die man gezien?' 'Ik zag wel een volkswagen weg rijden, waarin een Turkse of Marokkaanse man achter het stuur zat.' 'Hoe zag die eruit? Is hij opgenomen door de camera's?' 'Ja maar daar mag ik u geen toestemming voor geven om te zien. Dit moet met de politie overlegd worden.'
Ik vloog het kantoor uit naar me auto en reed zo snel mogelijk naar het politiebureau.
Het was druk bij de balie, er stonden allerlei mensen met allerlei achtergronden en verhalen. Gestaard naar een bord met folders van vermiste personen kreeg ik weer tranen in me ogen. Het zal toch niet zijn dat Amin daar ook tussen moet komen te staan..
'Mevrouw, kan ik u helpen?' de politie man riep me naar hem toe. 'Ja ik zou graag mijn man als vermist op willen geven.' 'Komt u maar mee naar dat kamertje, daar noteer ik wat gegevens en kan ik u vast helpen.' Sloffend liep ik achter hem aan..
