'Amin wie is dat?' vroeg ik maar hij bleef stil. Hij bleef luisteren wat hij aan de andere kant hoorde. Ik legde me oor tegen de telefoon en luisterde mee. Ik kon nauwelijks horen wat er gebeurde, het enige wat ik hoorde was gegil en gehuil en een vrouwen stem. Snel liep ik naar de toilet, ik moest overgeven van de angst. Terug gekomen zag ik dat Amin helemaal bleek was. ‘Lieverd wat was dat allemaal? Je maakt me bang, wat is er?’ Met een verward gezicht keek hij me aan; ‘Ik heb gehoord hoe een vrouw dood werd gemaakt, ik weet niet wie het is maar het gebeurde door een man. Hij nam op met luister maar eens goed wat hier gebeurd en toen volgde de stemmen van een vrouw. Ze gilde van de pijn en kreunde uit verdriet..’
De rillingen liepen over me lichaam. Ik wist niet wat ik meemaakte, SoebhanAllah.
‘Moet je de politie niet bellen?’ ‘Nee ik wacht even om goed na te denken, hij belde op me zakelijke telefoon en dit nummer hebben alleen mensen van de zaak. Ineens bedacht ik me het telefoontje van in het weekend. ‘Amin, die zondag toen jij weg was met Fouad werd er ook gebeld op deze telefoon. Toen ik opnam hoorde ik een man die gebrekkig Nederlands sprak. Hij vroeg naar jouw maar ik vertelde dat je er niet was. Hij zou een andere keer terug bellen.’
‘Deze man sprak ook niet perfect Nederlands, ik denk dat dit hem is.’ ‘Herkende je ze stem niet Amin? Zijn het geen schoonmakers die altijd na 7 uur komen?’ ‘Allahoe alem lieverd. Ik denk dat ik even langs de zaak ga met Erik me collega.
Amin was weg en ik zat thuis met een raar gevoel in me buik. Wat was die in Allah’s naam!
Er ging van alles door me hoofd, of die vrouw nu echt dood is of dat die man een geintje uithaalde. Nee een geintje zoals dit dat kan niet, dan ben je psychisch niet in orde.
Ik probeerde wat te ruste, was toch wel moe na deze dag. Morgen besloot ik de gynaecoloog te bellen zodat ik met Amin kon kijken hoelang ik al zwanger was en het hartje kon horen kloppen..
