Sınıftaki meteor

Başlangıç ya da bitiş...

Multi:Aras ve hayal

ocanın başımda dikilmesiyle telefonu sıranın altına bırakıp,kafamı kaldırıp şirince gülümsedim.

"Demek bu soruyu sen çözmek istiyorsun hayalciğim.Tabiki de buyur.'
Eteğimi düzelterek tahtaya doğru yürüdüm.Bu konuyu ne ara işlemiştik ya.En az 5dakikadır tahtayla bakışıyorduk.Arkadan biri kalemi elimden çekince o hışımla arkamı döndüm.
'Aras senin burda ne işin var?Hastanede olman gerekiyordu"
Sessizce bağırdım.Nasıl yaptım bilmiyorum ama jsjsjs.

'Benimle bakışmadığın kadar tahtayla bakıştın.Ben çözerim bu soruyu."
Şaşırsamda sırama geçtim.O da bu konuyu bilmiyordu ya da ben öyle düşünüyordum.Soruyu 5dakikada çözüp yerine geçti.O sırada zil çaldı.

'Hastaneden neden çıktın?Yarın taburcu olacaktın?"

'Doktorla konuşup izin aldım.Annem ve Halanın dedikoduları beni daha çok hasta ederdi.Ayşe teyzenin bakkalla olan ilişkisi,Hayriye babannenin oğlunu polat alemdar sanması gibi daha neleri var.Sıkıldım bende geldim.'

'İyi yapmışsın.'

...🎈🎈🎈.....

"Okul çıkışı en sevdiğimmm..'
Hepimiz gülerken birden karşımdakini görmemle yüzüm düştü.

'Baba..."
Herkes durdu.

'Kızım.'

"Ne oldu?'

"Sana birşey söylemek istiyorum.Sonra gidicem merak etme."

'Söyleyecek birşeyin kaldı mı hala?'

'Haklısın ama demek istediğim şu...
Bi kardeşin olucak.Eğer bizi affedebilirsen.."

'Ne affetmesi ne kardeşi ya...'
Babam başını önüne eğdi.

'Bir daha sana Baba demiycem benim için sen senin için ben bittim yeni kızın desin sana BABA...'
Yanından çekip gittim.Bizimkilerde peşimden geldiler.Ne demek bi kızları olacaktı ya..Bunu anneme nasıl yapardı...!!!!
Aceleyle hiçbirşey konuşmadan eve gittim.Kimsenin önünde ağlamak istemiyordum.Şu an çok sinirliydim ve önüme gelen geçen herşeyi yıkıp devirebilirdim.Halam Arasın annesiyle bi kafeye gitmişlerdi.Kuzenler okul çıkışı etüte kalıyorlardı.Hızlıca evin kapısını açıp içeri girdim.Elifin geliceğini bildiğimden kapıyı açık bırakıp odama çıktım.Masanın üzerindekileri elimle itip yere döktüm.Masamdaki vazoyu alıp yere attığımda kırılmıştı.Elif yanıma gelip kollarımı tuttuğunda ağlıyordum.