Bugün onuncu yılını kutluyorum
İlmek ilmek ördüğüm kaderimin
Ne dostlar geçti yolumdan
Can bağışladığım
Onlar namert çıktılar
Üzüldüm
Ne kadar da çok ağladım
Ne aşklar değdi kalbime
Aklımı kaçırdığım
Yollarıma taş koydular
Üzüldüm
İçime attım
Ne kadar çok akrabalarım vardı
Sözünün eri sandığım
Beş para etmez Ciğerleri için
Yıprandığım, yıprattığım
Onlar da kalleş çıktılar
Üzüldüm
Vicdanıma sadaka yaptım
Anam babam vardı
Bir türlü kıyamadığım
Cahilliklerinin esiri oldum
Gıkımı cıkarmadım
Herkes hata yapabilir dedim durdum
Yine bağışladım
Hep bağışladım
Bir on sene daha geçicek
Yine bağışlarım
Olan bana olucak kader
Yine üzülecek
Bir parcamı daha kesip atacağım
Sonra ....
Malum sona doğru yol alırım
Herkes gibi
Arkamdan ağıt yakmasınlar
Bir damla gözyaşı bile akıtmasınlar
Benliğime sebep olan canlar, insanlar
Yaşadıklarımı yaşamadan beni anlayamazlar ...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR DURAĞI
Thơ caKader denilen mevzu derin Yaşanmadan bilinmezmiş Kaç sefer yapsak da Ne sonun belli,nede yerin Kolay yolu kimse çözememiş Aşkı hakkıyla yaşamak zor Dert çekip dermanı aramak zor Acıya alıştıysa bir kere kimliğin Bir daha kimlik değiştirilemezmiş...
