Bakmayacaksın, yürürken ardın sıra
Görmeyeceksin kimseyi,
En derinine baksanda
bazen koşacak , bazen düşeceksin belki
Sığınmayacaksın; ne dosta ne düşmana
Dost dediğin bugün can olur
Can dediğin gün gelir yılan olur
Güvendiğin omuzlar yarın sana zindan olur
Güvenmeyeceksin ne bu gününe , nede yarına
Gölgen bile doğru yolu göstermez ki sana
Güven dediğin her neyse
Ne içerde ne dışarda arama
Bildiğin doğru veya yanlış senindir
Bilmediğini de sakla ardına
Anlatmaya çalışma kendini kimselere yana yaķıla
Onlar kahpe, onlar arsız olmuşlarda
Göstermemişler asıllarını sana,bana,ona,buna,şuna
Gün gelecek ögreneceksin tabiki sahte kimliklerini
O gün geldi mi
Bacanı, pencereni, kapını kapa
Nasıl gizlemişlerdi kimliklerini
Birdaha ruhen , bedenen tanıma
Yaklaşma onlara
Aynı havayı dahi soluma
Affetmek büyüklük diyenleri sallama
Siktir et cümle, geçmişi bozuk,
Geleceği orospu olanları
Yokmuşlar gibi yaşa
Varmışlar gibi küfret
Anasına , avradına
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR DURAĞI
PoesíaKader denilen mevzu derin Yaşanmadan bilinmezmiş Kaç sefer yapsak da Ne sonun belli,nede yerin Kolay yolu kimse çözememiş Aşkı hakkıyla yaşamak zor Dert çekip dermanı aramak zor Acıya alıştıysa bir kere kimliğin Bir daha kimlik değiştirilemezmiş...
