Göklerden inmiş bugün, bir tutam mavi
Geçeni yoldan çevirmiş
Gelene yüz ekşitmiş
Sorsan yoktur derdim, der durur
Bak koskoca okyanuslara
Rengini benden alır
Ne kadar maviysem okadar mavidir ufkun
Ne kadar derinleşirsem
O kadar pusludur yolun, havan , suyun
Bilmişmidir ki bir çift mavi adamı neyler
Denizlere mi küstürür , eder mi derbeder
Aslalarımın en hüzünlü durağı
Bilsen gökyüzüne olan öfkemi
Artık başımı semaya çeviremiyorum
Seni hatırlatmasını sanırım istemiyorum
Bir gün diyorum
Belki bir gün
Bir an
Bi bakabilirmisin
İçimdeki okyanuslar şahlansın
Yer gök birbirine katılsın
Belki bir gün diyorum
Yeniden
İlk kez karşılaşsak
Hiç tanışmamış gibi
Hiç biz olmamış gibi
Zor mu diyorsun yoksa
Sen zor nedir bilmiyorsun
Öldüğüm gündür benim maviden vazgeçişim
Ben bütün geçmişimi,
Tek parçası eksik diye sildim
Şimdiler de yeniden şekillenmeye başlayan şey
Benim geleceğimdi
İçin de bir tek mavi eksikti
Hiç yaşanmamış gibi
Geldi ve geçti
Ve ben asla affetmedim
Sadece vazgeçecek kadar sevdim
Seni değil , MAVİYİ
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR DURAĞI
PoesíaKader denilen mevzu derin Yaşanmadan bilinmezmiş Kaç sefer yapsak da Ne sonun belli,nede yerin Kolay yolu kimse çözememiş Aşkı hakkıyla yaşamak zor Dert çekip dermanı aramak zor Acıya alıştıysa bir kere kimliğin Bir daha kimlik değiştirilemezmiş...