Sevmelere doyamadığım biri vardı
Zamanın kör olduğu günlerde
Sahi neydi adı
Kaçtı yaşı
Gözleri ne renkti
Siyah, kahve,yeşil,mavi
Kokusu varmıydı
Sahi nasıl kokardı
Nasıl güler nasıl ağlardı
Masum, çocukça,güzel, çirkin. . . .
Unutmak zaman alır derler
Zaman aldı ama unuttum
Sandım ki ölürüm
Çürür bedenim
Durur solunum
Ölmedim
İki gün kadar sürdü acısı
Birkaç hafta ah ile vah arası
Birkaç ay geçti oh ile of un yarısı
Vardı , yaşadım, yaşandı
Geçti gitti bu durum
Yaşadığım herhangi bir şey gibi
Ama unutulmayanından
Birazı hayal kırıklığı
Birazı en güzel manzara tadı
İlk gibi
Belki son gibi
Hatırlayamadım bir sürü birsey gibi
Aşk ile acı arası
Yarım ekmek dert gibi acımsı
Bir şişe derman gibi tatlı
Hayat gibi bazen hayal gibi
Yaşanmış gibi
Sahi neydi adın . . .
Unuttum
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR DURAĞI
PoesíaKader denilen mevzu derin Yaşanmadan bilinmezmiş Kaç sefer yapsak da Ne sonun belli,nede yerin Kolay yolu kimse çözememiş Aşkı hakkıyla yaşamak zor Dert çekip dermanı aramak zor Acıya alıştıysa bir kere kimliğin Bir daha kimlik değiştirilemezmiş...
