Sığamıyorum artık buralara
Dar geliyor yüreğime kocaman dedikleri dünya
İçim içimden çıkıyor
Canım yanıyor
Sönmek bilmiyor
Su serpenim yok yangınlarıma
Ah hayat ahh Yaktın beni
Kaderimi örüp örüp söktün dimi
Dağlar taşlar dururken
Yüreğime ektiğin yükleri daha ne kadar taşıyabilirim ki
Bir yol göster bana
Huzura varayım
Kes nefesimi yada
Medet ummayayım
Gözlerimde ki yaşlar yerine
Her gün, her gece kan ağlatma
Ağıran saçlarım değil kendimim
Şu insanların hırslarını bilmem nasıl yenerim
Sevdim olmadı , güvendim olmadı
Daha kaç parçaya bölünmeliyim .....
Ben hiç kimseye haksızlık yapmadım hayatım boyunca, hak eden hak ettiği yerde kaldı hep.....
Sadece hak hukuk davasından çok yoruldum, acıyorum, tükeniyorum, kahroluyorum, yolum uzun ve çok virajlı, yönlerim karışık, yüreğim kör
Ve ben.......
Boşver
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ŞİİR DURAĞI
PoetryKader denilen mevzu derin Yaşanmadan bilinmezmiş Kaç sefer yapsak da Ne sonun belli,nede yerin Kolay yolu kimse çözememiş Aşkı hakkıyla yaşamak zor Dert çekip dermanı aramak zor Acıya alıştıysa bir kere kimliğin Bir daha kimlik değiştirilemezmiş...
