Wrong

Hoofdstuk 5

Ik schrik wakker van mijn wekker en kijk op de klok. Zeven uur. Meteen als ik opgestaan ben loop ik richting de badkamer en zet de douche aan. Ik bekijk mezelf in de spiegel en doe mijn haar even in een betere knot, ik was toch niet van plan het te gaan wassen. Ik spring even snel onder de douche en poets meteen mijn tanden. Als ik met een handdoek om me heen terug loop naar mijn slaapkamer denk ik aan gisteravond. Wat was het geweldig.. Ik pak wat kleding uit mijn kast en kleed me aan. Daarna doe ik mijn dagelijkse make-up en borstel ik mijn lange bruine haren. Als ik daar klaar mee ben pak ik mijn telefoon van mijn nachtkastje om mijn rooster te bekijken. Als ik mijn telefoon aan zet verschijnt er een bericht. Mijn hart maakt een sprongetje.
Dave: Goodmorning, beautiful
Via magister zoek ik mijn rooster op en pak snel mijn handtas in. Met mijn tas en telefoon in mijn hand loop ik naar beneden om te gaan ontbijten. Als ik beneden aan kom is het stil, alleen thuis dus. Ik roep nog een keer om er zeker van te zijn en loop dan naar de keuken. Mijn spullen leg ik op de eettafel en ik begin een broodje te smeren en thee te zetten. Als ik mijn ontbijt op heb gooi ik nog wat eten voor op school in mijn tas en loop naar de gang om mijn schoenen en jas aan te trekken. Dan bedenk ik dat m'n fiets nog bij het spoor staat, shit! Ik bel Kim. De telefoon blijft maar overgaan.. alsjeblieft neem op neem op. Normaal fietsen we op deze dag niet samen want Kim's ouders zijn gescheiden en haar vader woont iets te ver voor mij. Dan neemt ze op. 'Hey, wat is er? Ik wil net weggaan' Snel begin ik te praten. 'ik heb geen fiets, leg je straks wel uit waarom, kan je me alsjeblieft mee nemen achterop? please?' Smeek ik. 'Ehm ja is goed, alleen dan moet ik echt nu gaan, tot zo!' Ik ontspan. 'Je bent een held, tot zo!' Ik hang op en trek de voordeur alvast achter me dicht. Ik besluit op de stoep te gaan zitten wachten.
Op school aangekomen parkeert Kim snel haar fiets en we haasten ons naar binnen, de eerste bel is al gegaan! Als we onze jassen in onze kluisjes hebben gestopt lopen we de trap op, richting ons lokaal. Ik vertel haar alvast in het kort wat er gisteravond met Dave allemaal gebeurde en ze begint te lachen.'Ik hoor het al, Juul is smoorverliefd!' Ik voel dat ik een beetje rood word. 'Misschien, ik ken hem nauwelijks.' Zeg ik dan maar en ik durf haar niet aan te kijken. Inmiddels zijn we bij ons lokaal en de docent is er al dus we lopen naar binnen. Weer zeven saaie lesuren te gaan.. Ik pak mijn boeken en staar naar mijn rode nagels. De docente begint met praten en uitleggen, eerste lesuur Nederlands.. Niet echt m'n sterkste vak, toch dwalen mijn gedachten in de eerste minuten van de les al af.

De rest van de dag heeft Kim me alleen maar uit zitten horen, inmiddels heb ik ongeveer toe gegeven ookal weet ik het zelf ook allemaal nog niet zo zeker. Verliefd? Nu al? Zit er geen optie tussen iemand leuk vinden en echt verliefd zijn? Kim vond van niet, en als deze er wel was was ik er volgens haar al ver uit en zat ik allang in de zone verliefd zijn. Ze heeft me verschillende vragen gesteld om 'uit te vinden' of ik daadwerkelijk verliefd ben en ze is dus erg zeker van haar zaak. Als de allerlaatste bel gaat lopen we samen naar de fietsenstalling en ik spring weer bij haar achterop. 'Eerst naar het spoor, right?' Vraagt ze. 'Jep'. Eenmaal bij het spoor aangekomen zie ik mijn fiets nergens staan. 'Waar staat ie dan?' Vraagt Kim. Ik haal mijn schouders op: 'Ja, ik dacht daar zo maar ik zie hem ook niet.' Kim legt haar fiets in het gras en we lopen een rondje, op zoek naar mijn donkerrode fiets. 'Nou hij is hier echt niet hoor, hij is vast gestolen.' Zegt ze als we weer terugkomen bij haar fiets. Ik kijk nog één keer zoekend om me heen, wie steelt er nou zo'n lelijke fiets? 'Ik had hem gewoon op slot gedaan!' Zeg ik dan maar. 'Ja dus, dat zegt niks! Kom we gaan, spring achterop.' Kim zet haar fiets weer rechtop en gaat op haar zadel zitten. Zonder iets te zeggen spring ik achterop en we fietsen richting mijn huis, ondertussen scan ik de hele omgeving om er zeker van te zijn dat mijn fiets hier echt niet ergens staat. 'Bye, tot morgen.' Zegt Kim als we aankomen bij mijn huis. Ik spring van haar fiets 'Tot morgen.' Ze knuffelt me en ik ga naar binnen. Als ik de voordeur achter me dichttrek komt mijn vader de gang in stormen. 'Juliette! Wat heeft dit te betekenen?' Ik schrik ervan, waar heeft hij het over? Hij pakt mijn arm beet en trekt me mee naar de woonkamer, hier wijst hij door het grote keukenraam naar de tuin, waar mijn donkerrode fiets gewoon op het kleine grasveldje staat. 'Eh.' Stamel ik, hoe komt die fiets daar nou weer? 'Wat deed joúw fiets bij het spoor?' Vraagt hij en hij kijkt me indringend aan. 'Eh.' Stamel ik weer, shit! Wat moet ik nu? Ik had mijn fiets echt veel minder opvallend moeten parkeren. 'Ik denk dat hij gestolen is bij Kims huis, en dat iemand hem toen bij het station heeft neergezet.' Mijn vader kijkt me afkeurend aan. 'Beter met je spullen om gaan, jongedame! Dit ben ik niet van je gewend.' Pff, gelukkig. Ik ga er niet verder op in maar knik even en loop langs hem heen naar boven, waar ik meteen Kim een sms'je stuur met wat er gebeurde net. Ze moet erom lachen maar zegt hetzelfde als wat mijn vader net zei, dat ze dit soort stiekeme dingen en liegen niet van me gewend is. Achjoh, een leugentje om bestwil kan geen kwaad toch? ;) Stuur ik terug.