Wrong

Hoofdstuk 11

'Roomservice!' Er word op de deur van de hotelkamer geklopt en dezelfde medewerksters als gisterochtend komen de kamer in. Ik ruik de heerlijke geur van de versgebakken pancakes. 'Super, bedankt!' Dave bedankt ze vriendelijk en ze sluiten de deur weer achter zich. Ik kijk naar hem, hij zit rechtop in bed. Zonder shirt, pff wat is hij toch knap en wat heb ik een geluk met hem! Ik denk aan gisteravond, mijn eerste keer.. Het was niet wat ik me er van had voorgesteld en zeker niet perfect maar ik heb er absoluut geen spijt van. Shit, ik moet Kim het nog vertellen! Dat was de afspraak, zij had precies hetzelfde gedaan toen zij het voor het eerst gedaan had. Ik lach bij deze gedachte, de afspraak hadden we echt al in de brugklas of zo gemaakt, eerst al voor onze eerste zoen.. Toch is dit wel anders en moet ik het misschien maar niet vertellen, het is tenslotte met Dave gebeurd en laat dat nou net de jongen zijn waar Kim he le maal niks van moet weten. 'He, aarde aan Juul!' Dave zwaait met zijn hand voor mijn gezicht. 'Waar zit jij met je gedachten?' Ik lach en ga rechtop zitten zodat ik bij het eten en drinken kan. 'Bij deze heerlijke pancakes, duh.' Ik pak mijn vorkje en neem een hap. 'Hmm.' Dave lacht met me mee en schenkt onze glazen vol met verse jus en koffie. Als we klaar zijn met ontbijten en aankleden loop ik naar de wastafel om mijn tanden te poetsen, dan valt mijn oog op de strip van mijn pil. We hebben het niet met condoom gedaan.. Ik heb er nog om gevraagd maar Dave had me een beetje raar aangekeken en gezegd dat dat echt veel minder fijn was. Snel druk ik er eentje uit de strip en neem hem in, daarna poets ik mijn tanden. Dave staat inmiddels naast me en smeert tandpasta op zijn tandenborstel. 'Ah, je bent wel aan de pil gelukkig.' Ik knik, met de tandenborstel nog in mn mond. 'HmHm'. Gelukkig wel! Straks was ik zwanger geworden, pff. Ik moet er niet aan denken, nu in ieder geval nog lang niet. Later wel.. als ze op zichzelf woont en een eigen huis heeft! Misschien wel hier in Amsterdam, en wie weet samen met Dave? 'Hoe komt het eigenlijk dat je alles hier zo goed kent, ben je hier vaak?' Vraag ik hem. 'Yes, mijn ouders zijn uit elkaar en mijn vader woonde hier. Ik was hier dus om de twee weken een week en de rest van de tijd was ik gewoon in Groningen bij mijn moeder, broertje en zus. Zij konden het helaas wat minder goed met papa vinden dus ik ging altijd alleen. Nu kom ik hier nog vaak voor vrienden en gewoon voor de stad zelf' Als hij dit zo verteld besef ik hoe weinig ik eigenlijk van deze jongen weet. Het rare gevoel in mijn maag van de eerste dag komt weer opzetten. 'Ah, wat vervelend. Waar woont je vader nu dan?' Het is er al uit voordat ik het door heb. 'Sorry.' Zeg ik snel. Dave spoelt zijn tandenborstel af onder de kraan. 'Oh joh, geeft niks schat. Mijn vader is overleden. Al bijna drie jaar geleden inmiddels.' Ik voel me een beetje schuldig. 'Wat erg, echt sorry.' Ik knuffel hem. Dan gaat zijn telefoon af en hij loopt naar het bureau om hem op te nemen. 'Dave.' Even is hij stil, hij staat met zijn rug naar mij toe en ik kan zijn gezicht niet zien. Ook de andere persoon aan de telefoon kan ik niet horen. 'Nee, gast, dat kan niet. Nee ik heb dat geld niet!' Sist Dave. Geld? Waarvoor? En Dave die geen geld heeft, dat is nieuw! 'Doe die ander dan, die nieuwe. Die is makkelijk.' Waar heeft hij het in godsnaam over? Ik sta nogsteeds bij de wastafel en durf ook niet dichterbij te gaan staan. Ik begin maar mijn lange haren te borstelen. Dave praat nog lang door en ik begrijp er helemaal niks van, dan ineens is het gesprek over en hij legt de telefoon hard terug op het bureau. 'Flikkers.' Hoor ik hem mompelen. 'Wat is er?' Vraag ik bezorgd. 'Niks.' Hij ontwijkt mijn blik en kijkt zorgelijk om zich heen, alsof hij iets zoekt. 'Ik geloof er niks van Dave, kom op! Wie was dat?' Ik pak zijn hand. Hij slaat mijn hand weg en ik schrik er van. 'Wow..' Stamel ik. Hij loopt langs me heen en gaat op een van de luxe stoelen zitten.
Een beetje overdonderd ga ik in de andere stoel zitten en ik vouw mijn benen over elkaar heen. Het blijft stil, heel lang. Ik hoor de grote klok aan de muur tikken maar weet niet goed hoe ik deze ongemakkelijke stilte kan verbreken. Ik voel zijn gespannenheid. 'Kan ik iets doen?' Zeg ik dan maar zacht. Hij schudt zijn hoofd. 'Nee, het zijn jouw zaken niet. Sorry dat ik zo tegen je uit viel net.' Ik leg mijn hand op zijn arm. 'Maakt niet uit, als er iets is kan je het zeggen hoor.' Hij knikt maar zegt verder niks. Even blijven we zo zitten, totdat zijn telefoon meerdere keren piept. Hij staat geirriteerd op en loopt ernaar toe. Ik zie zijn gezicht betrekken, 'Wat is er?' Vraag ik. Hij antwoordt niet. Ik durf mijn vraag niet te herhalen en staar naar mijn roze nagels, bang dat hij boos wordt. 'Juul.' Ik kijk op. 'Ja?' Hij stopt zijn telefoon in zijn zak en loopt richting de deur. 'Ik moet even gaan, een vriend heeft me nodig.' Ik sta op. 'Wacht, ik ga mee!' Hij stopt met lopen. 'Nee babe, dat kan echt niet. Jij blijft hier! Bestel maar roomservice als je honger krijgt en maak het jezelf gemakkelijk. Als je me nodig hebt kun je me bellen.' Hij drukt snel een kus op mijn mond en zonder verder nog iets te zeggen pakt hij zijn leren jack van de haak naast de deur en trekt de hotelkamer deur achter zich dicht. Compleet verbaasd sta ik midden in de grote hotelkamer, ik voel me eenzaam en het vreemde onderbuikgevoel is sterker dan ooit. Waar moet hij in godsnaam zo snel heen? En waarom kan ik niet mee, het is toch juist leuk als ik zijn vrienden leer kennen?
Ik zoek mijn telefoon en wil Kim bellen maar zodra ik haar nummer heb ingetoetst klik ik mijn telefoon weer uit, ze gaat waarschijnlijk niet echt positief op dit alles reageren..