Wrong

Hoofdstuk 6

Inmiddels is het meivakantie en de afgelopen paar weken heb ik veel contact gehad met Dave maar ik heb slechts een paar keer met hem afgesproken, hij zei namelijk dat hij niet in de buurt was en het ergens heel druk mee had. Vaag, vond ik, maar ik besloot het na een paar keer doorvragen maar op te geven. Kim vindt het ook maar vaag, is hij al klaar met school dan? studeert hij al? woont hij op zichzelf? Het waren allemaal vragen die zij stelde toen ik het uitlegde. Ik kon al deze vragen niet beantwoorden en dit deed me beseffen hoe weinig ik eigenlijk van deze jongen weet, dit had Kim ook wel door en dit maakte dat zij vindt dat ik het moet afkappen. 'Het is sowieso een slechte jongen, Juul.' Had ze gezegd. Ik had er niet echt op geantwoord, deze 'slechte jongen' bezorgt me tenslotte nog elke keer vlinders wanneer hij me een berichtje stuurt of wanneer ik zijn stem hoor. Net zoals een uur geleden, toen hij me belde om te zeggen dat hij terug is in Groningen. Hij wilde me zo snel mogelijk zien en zou me straks een berichtje sturen. Ik kan niet veel anders doen dan afwachten en zo zit ik al een uur op de bank naar mijn telefoon te staren. 'Ga je nog wat doen vandaag, schat?' Vraagt mijn moeder als ze met de wasmand vol schone was de woonkamer in komt. Ik haal mijn schouders op. 'Weet ik nog niet.' Ze knikt en zet de strijkplank op. Ik kijk hoe ze één voor één de blouses van mijn vader strijkt en dan trilt ineens mijn telefoon. 'Weekendje Amsterdam, wij, samen. Zie ik je om 12:30 in het centrum?' Ik voel dat ik warm word van binnen, een weekendje weg? En wie gaat dat betalen? En hoe komen we daar, Amsterdam is hartstikke ver! Ik besluit maar op hem te vertrouwen, Dave heeft het vast allemaal al geregelt. 'Zie je dan x' Dan kijk ik weer op naar mijn moeder, shit! Hoe ga ik dit nou weer vragen? 'Mam?' Ze kijkt op. 'Ja, lief?' Even denk ik na over wat ik moet zeggen, weer zeggen dat ik bij Kim ben lijkt me niet heel slim. Maar echt veel andere goede vrienden of vriendinnen heb ik niet echt. 'Iemand van school geeft dit weekend een soort slaapfeest, mag ik daar heen?' Mijn moeder lacht. 'Jahoor. Een slaapfeest, is dat niet meer iets voor jongere kinderen?' Ik voel mijn wangen rood worden, inderdaad niet de slimste zet dit. Ik begin te lachen. 'Ja, vonden Kim en ik ook al. Maar het is wel gezellig en anders zit ik hier ook maar niks te doen.' 'Tja, dat is ook zo. Maar wij vinden het ook wel gezellig als je thuis bent hoor, je bent de laatste tijd al zo vaak weg.' Ik kan haar geen ongelijk geven, de laatste tijd ben ik vergeleken met vroeger inderdaad niet veel thuis. 'Na dit weekend ben ik er weer, ik ga mijn tas inpakken!' Ik druk snel een kus op haar wang en ren naar boven. Mijn wekker geeft de tijd aan; 11:34. Nog iets minder dan anderhalfuur voordat ik in het centrum moet zijn. Ik rol mijn koffer van de gang naar mijn kamer en klap hem open op mijn bed. Mijn kledingkast staat nog open van vanochtend. Ik pak wat shirtjes, twee broeken en sokken. Misschien kan ik ook nog iets van een mooi jurkje meenemen? Ik trek wat kledinghangers opzij om mijn jurkjes te bekijken, allemaal zo saai en netjes. Uiteindelijk ga ik voor een strak zwart kort jurkje wat ik laatst met Kim in de stad heb gekocht, mijn moeder vond hem verschrikkelijk. 'Je gaat toch niet zo te koop lopen!' Had ze gezegd. Hopelijk vindt Dave het wel een leuk jurkje. Als laatste pak ik nog wat ondergoed en sla mijn kledingkast weer dicht. Dan ga ik naar de badkamer om mijn toiletspullen en makeup in te pakken, gelukkig is dit zo gebeurd. Wel ben ik even bezig met het inpakken van mijn makeup, veel makeup mag ik van mijn ouders toch niet dragen dus niet lijkt me het geschikte moment om dat een keertje wél te doen. Als ik alles in mijn, eigenlijk best wel kleine, koffer heb gepropt pak ik mijn handtas. Ook deze vul ik met wat spullen die ik denk nodig te hebben. Ik sleep alles mee naar beneden. 'Een koffer mee? is dat niet een beetje overdreven?' Mijn moeder kijkt me een beetje geschrokken aan. 'Oh, nee joh. Juist handig. Deze neem je zo lekker handig mee.' Ik trek een spijkerjasje aan en schoenen. 'Oke dan, wat jij wil. Kan je hem wel mee krijgen op de fiets dan?' Shit, daar had ik inderdaad nog niet aan gedacht. Ik sta met mijn handen in mijn jaszakken en voel mijn OV-Chipkaart. 'Ik was van plan met de bus te gaan, dan staat mijn fiets ook niet zo lang ergens en zo.' Verzin ik snel. 'Aha, ja dat lijkt me wel handig inderdaad. Anders staat hij straks weer bij het spoor!' Zegt ze een beetje geirriteerd. Ik besluit er maar niet verder op door te gaan en geef haar een kus. 'Doeg, tot maandag!' Ze houdt de voordeur voor me open zodat ik er makkelijk langs kan met mijn koffer. 'Dag schat, doe je voorzichtig? Let goed op jezelf he! En doe geen gekke dingen.' Ik geef geen reactie en loop onze brede oprit af en sla rechtsaf zodat ik zo snel mogelijk uit het zicht van mijn moeder ben. Ik kijk nog één keer om en zie de voordeur dichtgaan. Gelukkig is vlakbij ons huis een bushalte en zit ik nog geen vijf minuten later in de bus naar het centrum. Inmiddels is het tien over twaalf en als het goed is komt de bus rond vijf voor half één aan in het centrum, bij de halte vlakbij het centraal station. Ik besluit dit nog even aan Dave door te geven. 'Ik wacht op je bij de bushalte voor centraal. X' Even wacht ik met het locken van mijn telefoon maar ik krijg geen berichtje terug, even voel ik een vreemd gevoel in mijn maag maar ik druk het weg en staar naar buiten.