Chapter 9 Here comes the CHERRYBOMB.

34 0 0
                                    

Umalis na si stupid girl. Buti nga. Ang kulit naman kasi eh.

Dapat talaga hindi ko na tinulungan yun eh. Psh.

=_____________________________________=

Pasalamat siya ayokong nakakakita ng babaeng umiiyak.

Sa tuwing nakakakita kasi ako ng babaeng umiiyak, naaalala ko si Mommy. Lagi kasi siyang pinapaiyak nung matandang mahilig na yun. Tss.

Nakauwi na kaya yun? Tss. Ba’t ko ba siya iniisip? Shet. Di kaya tinablan ako sa halikan namin kanina? Pakshet lang. Pero hindi. Kahit masarap…. ARRRGH. Ano ba tong iniisip ko?

KADIRI.

Malamang kasama nay un ni Kiel ngayon.

Eh? Ba’t ko ba iniisip yung stupid na yun?

“Good evening Master Chord.”

Binato ko na kay Edward yung susi ko. I’m too exhausted. Nakakapagod kasama yung babaeng yun.

Ano ba naman yan? Isip ako ng isip sa babaeng yun! Psh.

“Master Chord, kumain nap o ba kayo? Gusto niyo bang ipahanda ko na ang pagkain?”

Si Yaya Rose.

“Okay.”

“Sir dumating na po s—“

“Mamaya na yang sasabihin mo Yaya. Gutom na ako.”

Psh. Gusto ko ng kumain.

“kurururururkrurkrurkrurkrukrurkrurkrururkuru”

Aish! Yung tiyan ko na naman!

Tumawa si Yaya Rose.

“Yaya! Anong tinatawa tawa mo diyan?”

“At kayo? Gusto niyo bang mapalayas? Ihanda niyo na yung kakainin ko!”

Bwisit. Wala kayong karapatan na pagtawanan ako!

Makapunta nga muna sa kwarto ko.

May tumama sa ulo ko.

“Aray! Sino yun ha?”

Pagtingin ko sa baba..

Sapatos? Red stilettos? Isa lang naman ang nagsusuot nito dito ah si…

……..

…………....

……………………….

…………………………………..

O_O

“TANDA?”

Nakacross-arms pa. Langhya.

“Anong ginagawa mo dito ha?”

“Anong karapatan mong tawagin akong TANDA ha?At anong sinasabi mong anong ginagawa ko dito eh bahay ko to. Bwisit ka ! ano ha?”

Kinuha ko yung earphone ko nilagay ko sa tenga ko.

“Lalalalalalalalalalala”

“hdyjAHSjhdvdhdeudbfkjfdhgjoyucsdbsdasdhvafjhvjhasvdahsvfhvfhsndfhjbfhjsdbJHSdvf bej………..”

--Yan lang ang naririnig ni Chord. Hihi.

Ang sinasabi ni Ate Cherry:

“ano bas a tingin mo ang ginagawa mo ha? Hoy! Chord Reim Montenegro! Napaka mo talaga! Such a spoiled brat! Isip bata! Immature! Hoy! Wag ka ngang tumalikod sakin!”

“Lalalalalalalalala”

“Nakakagigil ka na talaga!”

“ARAY!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”

“Bitawan mo nga yang tenga ko! aray! Ano ba? Tumigil ka nga tanda! Shit! Ano ba?”

“Hanggat di ka tumitino, hinding hindi ako titigil sa kakapingot sa’yo!”

“Pag di ako nakapagpigil babaliin ko buto mo!”

“Aba? Matapang ka na ah! Sige. Tignan natin galing mo!”

“Sige! Bitawan mo ko!”

Binitiwan niya nga ko.

“Go ahead Chord. Attack me.”

Sinuntok ko naman siya. Nakaiwas, I was about to grab her body but she caught my arms and twisted it.

“AAAAAAHH!!! Aray aray aray! Tumigil ka na nga!”

“Ano? Magtatanda ka na ba my little baby brother??”

“Stop calling me baby brother! I’ll tear you to pieces!”

Arrgh. Bwisit kasi. Kung bakit kasi di ko tinuloy pag-aaral ng Taekwondo. Black belter pa naman to si Tanda.

“This is my way of saying I missed you so much my little baby brother.”

She twisted my arm much more.

“AAaahck! Aray! Papatayin mo ba ko ha?”

“Hahahahahahaha! No match ka pala Chord Reim Montenegro.”

“Shut up!”

Hawak ko pa rin yung braso ko, ang sakit talaga.

“Ba’t ba andito ka? Ba’t di ka sumama dun kay tandang mahilig?”

Binato niya ulit ako ng sapatos.

“Aray! Nakakadami ka na ha!”

“Show some respect to Dad, Chord.”

“Wala akong pakialam sa matandang yun. He can die for all I care.”

She sighed.

“Master Chord, Senyorita, handa na po ang pagkain.

Brokenheart ChroniclesTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon