SADİSTKOPAT AŞIK

UKALA PİSLİK

Sonunda hastaneye vardık ve ben hemen sedye getirin diye bağırmaya başladım.sonunda sedye geldiğinde çocuğu yavaşça sedyeye bıraktım.Onlar içeri girerlerken ne kadar yorulduğumu hissettim. Bir köşeye yavaşça oturup çocuk hakkında bilgi almak için beklemeye başladım o sırada kuzey yanıma geldi.Hiç birsey demeden o da benim yanımdaki sandalyeye oturdu.O sırada hemşire çıkınca hemen yanına gidip
-Çocuğun neyi var durumu nasıl ?? Diye sordum hemşire bana bakarak
-Hastanın neyi oluyorsunuz? ailesine haber verilmeli  .
-Ben ben şey tanıdığı değilim ve ailesinin nerede olduğunu bilmiyorum yolda araba çarpmıştı ve bende kurtarmak için getirdim.
Hemşire anlayışla gülümseyerek kafasını salladı ve
-Şuan durumu iyi ama yinede 1 2 günlüğüne müşahede altında kalması gerekiyor ve ailesine de bu süre içinde ulaşmaya çalışacağız. Diyerek uzaklaştı.Kuzey ise hala birsey demiyordu ve sadece uzaklara dalmış sesini bile çıkarmıyordu .Neden bu kadar sessiz olduğunu düşünürken birden telefonu çaldı cebinden telefonu çıkarıp konuşmaya başladı.
-Ne var ?? Ne kadar da kaba diye düşünürken konuşmaya devam etti.
Ben . Kuzey küfürler mırıldanarak ayağı kalktı ve bana yandan bakış atıp arkasını dönüp yürümeye başladı.Ukala pislik diye geçirdim içimden ne kadar kaba ve ukala kendini beğenmiş odun .O sırada hemşire yanıma gelip gülümseyerek
-Ailesine ulaştık yarın burada olurlar ce çocuk uyandı fazla yormamak şartıyla yanına gidebilirsiniz. Dedi hemşire gülümseyerek hemşireye kanım iyice ısınmaya başlamıştı ve dikkatle baktığımda çok tatlı ve güzel bir kız olduğunu farkettim siyah ama uçları doğru açılan saçları esmer teniyle muhteşem görünüyordu.
-Teşekkür ederim. Dedim bende gülümseyerek, odaya yavaşça girdim ve yandaki sandalyeyi çekip oturdum ve küçük çocuğa bakmaya başladım çok tatlı ve sevimli bir çocuktu.Çocuk yavaşça gözlerini açıp etrafa korkuyla bakmaya başladı ve odada gözlerini gezdirdikten sonra beni farketti ve irkildi
-Korkma sana zarar verecek birsey yapmam hastaneden ufak bir kaza oldu sadece tamam mı canım ?dedim çocuğu sakinleştirmeye çalışarak. Çocuk bana döndü ve koca mavi gözleriyle bana bakmaya başladı.
-Annem ve babam neyde  ?? R harflerini söyleyemiyordu ve bu onu olduğundan daha fazla şirin gösteriyordu hafifçe gülümseyince ona doğru eğildim
-Annenle baban yarın burada olacaklar canım merak etme adın ne senin bakalım ?? O ufacık eliyle elimi tuttu ve bana doğru bakıp gülümsedi bende gülümsedim
-Benim adım ayda abla beni sen mi kuytaydın kazadan ??  Bir süre ne diyeceğimi bilemedim ve sonra arda ya dönüp
-Öyle galiba ardacım. Dedim gülümseyerek
-Kahyamanımmmm  diyerek boynuma atladı ve sıkıca sarılıp geri çekildi bende gülümsedim ve gitmem gerektiğini hatırlayıp üzülerek arda ya baktım
-Ardacım benim şimdi gitmem lazım sonra tekrar yanına gelicem olur mu tatlım
-Hayıy gitme abla lütfen beni bıyakma.  Gözleri dolmuştu ve benimde gözlerim yavaşça yanmaya başladı.
-Ardacım sana bir sır vermemi ister misin  dedim ona daha da yaklaşarak
-Oluyy abla söyle
-Sende bana sedye ya Kahraman diye bende diğer çocukları kurtarmam lazım ozaman o yüzden şimdi gitmem lazım ama mutlaka gelicem tekrar .
-Aaa evet sen benim süpey kahyamanımsın tamam abla git .
Uzanıp yanağını öptüm ve odadan yavaşça çıktım ve eve nasıl gideceğimi düşünmeye başladım bu hastaneye daha önce gelmemiştim ve yanımda taksiye yetecek kadar para yoktu. Sonunda hastaneden çıkarak derin bir nefes aldım ve yavaşça yürümeye başladım ama nereye gittiğimi bile bilmiyordum ki napacağım şimdi o sırada kapının önünde arabasıyla duran kişiyi görünce gözlerim fal taşı gibi açıldı ve ona doğru koşmaya başladım benim koştuğumu görünce bana kollarını açtı ve ona doğru sıçradım beni etrafımda döndürdü.
-Kuzen inanmıyorum ne kadar değişmişsin çok güzel olmuşsun.  Dedi beni Süzerken bu en sevdiğim ve tek kuzenim emir di ve o benim dert ortağımdı.