Τα παιδιά μαζευονταν σιγά σιγά στην αυλή όπου περίμεναν οι καθηγητές για την έναρξη του αγιασμου.Εγω με την Ηλέκτρα στεκομασταν περίπου στην μέση της αυλης όταν ακούσαμε την φωνή του....Δεν είχαν περάσει ούτε πέντε λεπτά από τότε που μου μίλησε και ίσως γιαυτό να θυμάμαι την φωνή του αλλά είμαι σίγουρη ότι και σε εκατό χρόνια το ίδιο θα την θυμάμαι!Στέκοταν ακριβώς από πίσω μου μαζί με κάτι άλλα παιδιά,σίγουρα μεγαλύτερα από εμένα όπως και εκείνος!Τον άκουσα που μιλούσε μαζί τους και τους έλεγε πως θέλει πολύ να δει τα νέα κορίτσια της πρώτης τάξης... αλλά δεν το έλεγε για καλό.
YOU ARE READING
Why?
Non-FictionΗ Δανάη,ένα δεκαεξαχρονο κορίτσι γνωρίζει ένα αγόρι, τον Μιχάλη, που είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος της...Τον ερωτεύεται αλλά εκείνος???Την αγαπάει πραγματικά ή ότι κάνει είναι μέρος ενός καλού σχεδίου?
