Προχωράμε λίγο ακόμα με την Ηλέκτρα οσπου φτάνουμε έξω από το σπίτι της...
Στην διαδρομή δεν μίλησε καμια μας. Τι να λέγαμε δηλαδή?
Ανοίγει την τσάντα της και βγάζει τα κλειδιά και το κινητό της.Ανοιγει την κεντρική πόρτα και περνουμε το ασανσέρ επειδή μένει στον τέταρτο...
Ξεκλειδώνει λοιπόν και την πόρτα του σπιτιού της. Η μαμά της είναι στην δουλειά οπότε είμαστε μόνες στο σπίτι...
Κάθετε στον καναπε αμιλιτη.... Και τοτε αποφασιζω να μιλήσω:
-"Τι εχεις να πεις για ολα αυτα? ", την ρωταω και καθομαι διπλα της στον καναπέ...
-" Τελικα είχες δικιο... Ειναι πολυ ωραίο παιδι! ", μου λεει ακουνποντας την πλατη της πισω στον καναπέ.
-"Ναι... Ειναι... Δυστυχώς!!! Γιατι λες να τα εκανα ολα αυτα? "
-"Μμμμμμ δεν ξερω... Μπορει να του αρεσεις. Ή απλα ειναι πολυ κοπανος! ", μου λεει και χαμογελαει.
Δεν λεω κάτι...
Τοτε η Ηλέκτρα σηκώνεται απο τον καναπέ και προχωράει προς την κουζινα.
-" Θελεις να σου φερω κατι να πιείς? ", με ρωταει χαμογελώντας
-"Οχι ευχαριστώ.. "
-"Οκ. .. "!μου λέει καθώς προχωράει στην κουζίνα.
Όταν βγαίνει έξω και προχωράει προς το μέρος μου κρατάει ένα ποτήρι νερό.
-"Λοιπον...τι θα έλεγες να πάρουμε τηλέφωνο την Λουκία και την Άννυ να έρθουν να δούμε ταινία και να... τους πούμε τέλος πάντως τι έγινε... Δεν γίνεται μεγαλύτερες είναι... Κάτι θα άκουσαν από περισυ που είναι σε αυτό το σχολείο γιαυτον... ",μου λέει και αφήνει το ποτήρι με το νερό στο τραπέζι του σαλονιού...
-"Καλή ιδέα! Τι θα έκανα αν δεν είχα και σένα με τις ιδέες σου???",της λέω και της δίνω μια αγκαλιά!
-"Πιθανόν να είχες τρελαθει αν δεν ήμουν εγω αλλά... Πίσω στο θέμα μας! Πάρε τηλέφωνο τα κορίτσια να ρωτήσεις αν μπορούν να έρθουν... "
-"Οκ",της λέω και χαμογελάω.
Γειαααα... Ελπίζω να είστε καλά και να σας αρέσει το νέο κεφάλαιο! Ξέρω... άργησα να ανεβάσω αλλά... ΒΑΡΙΌΜΟΥΝ!!!😁😁😁
Ι💜,U! xxx....
ESTÁS LEYENDO
Why?
No FicciónΗ Δανάη,ένα δεκαεξαχρονο κορίτσι γνωρίζει ένα αγόρι, τον Μιχάλη, που είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος της...Τον ερωτεύεται αλλά εκείνος???Την αγαπάει πραγματικά ή ότι κάνει είναι μέρος ενός καλού σχεδίου?
