Why?

Chapter3

Συνέχισαν να μιλούν για άσχετα θέματα.Για να πω την αλήθεια δεν τα καταλάβαινα όλα όσα λεγανε.... είχαν ένα περίεργο τρόπο επικοινωνίας! Δεν έδωσα όμως ιδιαίτερη βάση σε αυτό.Οταν ο αγιασμος τελείωσε αυτός με την παρέα του απομακρυνθηκαν από την αυλή και προχώρησαν προς την έξοδο. Εγώ με την Ηλέκτρα σκεφτήκαμε να πάμε μια βόλτα.... έτσι και έγινε! Αποχαιρετησαμε κάποιους από τους παλιούς μας συμμαθητές και φύγαμε. Αρχικά είπαμε να πάμε για καφέ και στην συνέχεια να αρχίσουμε τα ψώνια μας!Θα πηγαίναμε στην καφετέρια του θείου της Ηλέκτρας...Στον περισσότερο δρόμο δεν μιλούσα γιατί τον σκεφτόμουν! Δεν μπορούσε να φύγει από το μυαλό μου ούτε ένα λεπτό!!! Τα μάτια του, τα εκπληκτικά μαλλιά του, τα σκουλαρίκια του, αυτό το τέλειο χαμόγελο και γενικά ότιδηποτε πάνω του... Αλλά δεν γίνεται να μου αρέσει αυτό το αγόρι, είναι τόσο.... Δεν γίνεται να μου αρέσει! Ξαφνικά η Ηλέκτρα με βγάζει από τις σκέψεις μου:
-Είσαι καλά?"
-"Ναι όλα οκ... ", μα γιατί δεν της το είπα?
-" Οκ απλά επειδή σε βλέπω κάπως.... σκεπτικη να το πω; "
-" Έχεις δίκιο, θα σου πω.... "