Why?

Chapter9

Στο δρόμο σχολιάζαμε αυτά που μας είπαν τα κορίτσια για τον Μιχάλη. Ευτυχώς σήμερα είναι Παρασκευή και έχω Σαββατοκύριακο μπροστά μου ώστε να σκεφτώ τι να κάνω.
Η ώρα είναι ήδη οκτώ και μισή όποτε πηγαίνουμε σε ένα μαγαζί σχετικά κοντά στο σπίτι της Ηλέκτρας που έχει πολύ ωραία ποτά και βάζει υπέροχη μουσική. Είχαμε πάει άλλες δύο φορές... Μια μόνες μας και μια με το αγόρι της Ηλέκτρας,τον  Αλέξη και τον κολλητό του, τον Αχιλλέα.

-"Περίμενε να πάρω τον Αλέξη να του πω που είμαστε να έρθει και αυτός αν θέλει. Εκτός και αν έχεις πρόβλημα. Έχεις?" ,μου λέει η Ηλέκτρα.
-"Πας καλά? Όχι βέβαια! ",της λέω. Το εννοώ ότι δεν έχω πρόβλημα να έρθει ο Αλέξης  αλλά και να είχα δεν θα της το έλεγα. Είναι και ένας κούκλος... Είναι πιο ψηλός από εκείνη με ξανθά μαλλιά(αν και τα βάφει)  και γαλάζια μάτια. Είναι αρκετά γυμνασμένος εφόσον πάει στίβο από μικρός. Τον αγαπάει πολύ. Ο Αλέξης είναι ένα από τα λίγα καλά αγόρια που έχουμε γνωρίσει μέχρι τώρα και χαίρομαι που είναι το αγόρι της κολλητής μου γιατί της αξίζει!

Τον παίρνει λοιπόν τηλέφωνο και του εξηγεί που είμαστε. Όταν κλείνει το τηλέφωνο μου λέει ότι θα έρθει απλώς θα αργήσει λίγο.

Εμείς μπαίνουμε στο μαγαζι και καθόμαστε σε ένα τραπέζι κοντά στο μπαρ.

-"Ο Αλέξης   μου είπε ότι θα πει και στον Αχιλλέα να έρθει." ,μου λέει χαμογελώντας μου.
-"Και εμένα τι μου το λες; "
-"Του αρέσεις και το ξέρεις... Προσπαθεί ο καημένος να σε προσεγγίσει με τον τρόπο του αλλά εσύ... "
-"Κοίτα δεν λέω είναι και ωραίος και καλό παιδί αλλά δεν ξέρω. ",της λέω και το εννοώ. Δεν ξέρω αν πρέπει να κανω κάτι μαζί του ή όχι.

Η αλήθεια είναι βέβαια ότι πιο παλιά μου αρέσει λίγο αλλά τότε είχε κορίτσι οπότε και να ήθελα...

Ξαφνικά εκεί που καθόμαστε και πίνουμε τα ποτά μας περιμένοντας για τα αγόρια ξαφνικά νιώθω κάποιον από πίσω μου να μου κλείνει τα μάτια. Αχχ τι γλυκός που είναι τελικά ο Αχιλλέας. Βγάζει τα χέρια του από τα μάτια μου και όταν κοιτάω την Ηλέκτρα έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό... Γυρναω λοιπόν να τον κοιτάξω αλλά δεν είναι ο Αχιλλέας. ΕΊΝΑΙ Ο ΜΙΧΑΛΗΣ! Δεν είναι δυνατόν!

-"Τι θέλεις πάλι εσύ ",του λέω φωνάζοντας
-" Καταρχήν ηρέμησε και κατά δεύτερον την τελευταία φορά έφυγες πολύ γρήγορα και δεν προλάβαμε να μιλήσουμε καθόλου.",μου λέει

Μαζι του είναι τρις φίλοι του. Δεν τους έχω ξαναδεί  εκτός από τον ένα από αυτούς... Αυτόν με τα σγουρά μαλλιά.
-"Μα γιαυτό ακριβώς έφυγα για να μην μιλούμε. "
Εν το μεταξύ όση ώρα μιλούσα με αυτόν τον βλάκα ο φίλος του με τα σγουρά μαλλιά είχε πάει και την έπεφτε κανονικά στην Ηλέκτρα. Τι ηλίθιοι!

Αρπάζω την τσάντα μου και λέω στην Ηλέκτρα πως φεύγουνε. Την ώρα όμως που πάω να τον προσπεράσω μου αρπάζει το χέρι.

-"Άσε με ηλίθιε ",του φωνάζω
-"Τα καλά κορίτσια δεν λένε κακίες λέξεις μωρό μου", μου λέει...
-"Άσε με",του λεω αλλά στο μυαλό μου στροβιλίζεται το "μωρό μου "

Εκείνη την στιγμή αρπάζω απότομα το χέρι μου και κατευθύνομαι όπως και η Ηλέκτρα προς την έξοδο...

Δεν πρόλαβα να κάνω ούτε τρία βήματα και με ξαναπιάσει απο το χέρι και... Τι κάνει... Πάει να με φιλήσει;;; Νιώθω κάποιον να με τραβάει πριν προλάβει να ακουμπήσει τα χείλη του στα δικά μου. Είναι ο Αχιλλέας

Hope you like it babies!!! Σορρυ για την καθυστέρηση ❤💞💞💞λοββ