Korea နဲ ့Japan ကို အိမ္ဦးနဲ ့ၾကမ္းၿပင္လိုမ်ိဳး မၾကာခဏသြားလာေနရေသာ SHINee အတြက္ ခရီးထြက္ရတာ မဆန္းေတာ့ပါဘူး... schedule ေတြနဲ ့မၾကာခဏေၿပးလႊားေနရေသာ သူတို ့အတြက္ေလယာဥ္ပ်ံဆိုတာက ခဏတာေအးေအးေဆးေဆးနားလို ့ရတဲ ့ေနရာေလးေပါ့... အိပ္သူအိပ္ သီခ်င္းနားေထာင္တဲ့သူကနားေထာင္နဲ ့ အားလံုးက ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေလးေတြနဲ ့ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းရွိေနစဥ္ Onew ရင္ထဲမွာေတာ ့ဂယက္ရိုက္ေနသည္... သူ ့ရဲ ့ Jonghyun အေပၚထားတဲ ့ ခံစားခ်က္ေတြကိုၿပန္လည္ သံုးသပ္ရင္း အမွတ္တရေလးေတြၿပန္စဥ္းစားရင္း သူ ့ေဘးမွာထိုင္ျပီးအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ ့ Jjong ရဲ ့ပံုစံကို ၾကည္ ့ရင္းၿပံဳးေနမိသည္... သူ ့ပုခံုးေပၚ႐ုတ္တရက္က်လာေသာ Jonghyun ေခါင္းကို တြန္းဖယ္ဖို ့မၾကိဳးစားေတာ့ပဲ သူ ့ဆံပင္ေလးေတြကို အသာေလးသပ္ေပးေနမိသည္... Jonghyun ကိုမၾကာခဏသတိရမိတာေတြ သူ ့ကိုတၿခားသူေတြထက္ဂရုစိုက္ေပးခ်င္မိတာ ရိုးရိုးသံေယာဇဥ္လား ထူးၿခားတဲ့သံေယာဇဥ္လားဆိုတာကို Onew ေ၀ခြဲရခက္ေနသည္...
SHINee က concert အတြက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အျမဲတမ္း စိတ္ႏွစ္ျပီး အားသြန္ခိုက္စိုက္လုပ္တတ္သည္... အခုလည္း concert အတြက္ ၾကိဳတင္ေလ့က်င့္ေနသည္မွာ ေဆာင္းရာသီတြင္ပင္ ေခၽြးျပိဳက္ျပိဳက္က်ေနၾကသည္...
"အားလံုးခဏနားၾကမယ္... ၅နာရီျပန္စမယ္..."
Break time ဆိုေသာအသံေၾကာင့္ အားလံုး၀မ္းသာသြားၾကသည္... ပင္ပန္းသျဖင့္ အခ်ိဳ ့ကလည္း ၾကမ္းေပၚပစ္လွဲလိုက္ၾကသည္...ခပ္ေမွာင္ေမွာင္ေထာင့္ေလးတစ္ေနရာမွာေတာ့ Jonghyun တစ္ေယာက္တည္း ေရဘူေလးကိုင္ျပီးထုိင္ေနသည္... သူ ့အတြက္ လူပင္ပန္းတာထက္စာရင္ စိတ္ပင္ပန္းတာက ပိုဆိုးေနသည္... သူ Onew ကို ဖြင့္ေျပာျပီးကတည္းက Onew က သူ ့ကိုေ႐ွာင္ေနသည္... စကားလည္း သိပ္မေျပာေတာ့ပါ... သူေျပာမိတာမ်ားမွားသြားျပီလား စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေအာင္မ်ား လုပ္မိျပီလား ဖြင့္မေျပာပဲ ဒီအတိုင္းပဲ တိတ္တိ္တ္ေလးပဲခ်စ္ေနရင္ ေကာင္းသားဆိုျပီး အေတြးမ်ိဳးစံု နယ္ခ်ဲ ့မိေနသည္...
Minho ေရာက္လာျပီး Jonghyun ပုခံုးကိုဖက္ကာ ေဘးတြင္၀င္ထိုင္လုိက္သည္...
