Sessiz Kız?!

♧ 1.Bölüm ♧

Herkese merhaba! Kitabima hosgeldiniz.
Yeni kitabim olan Vampir Olma Sanati'na bir bakarsaniz cok sevinirim :)

°°°°°°

Sabah güneşin yüzüme çarpmasıyla uyandım. Hafifçe esneyerek yataktan kalktım. Aynaya bakıp gülümsedim. Ah bugün ne kadar da güzel bir gün dermişim. Şaka şaka. Sabah yüzüme gelen güneş ışıklarıyla değil annemin bağırmasıyla uyandım.

"Adaaa kızım hadi ama. Geç kalacaksın. Yemin ederim geç kalırsan sana tüm gün evi temizletirim."

Günlük tehditimiz de yapıldı. Yorgana bir tekme atarak üzerimden ittim. Oflayarak yataktan kalktım ve aynaya baktım. Allahım bu tip ne? Resmen dünyanın en çirkini seçilse açık ara birinci olurum. Odamdaki banyoya gittim. Kısa bir duş alıp formayı üzerime geçirdim. Ve siyah dar paça pantolonu giydim. Formanın altına ne giydiğimize pek karışmıyorlar doğrusu. Saçlarımı da kurutup kendi halinde bıraktım. Eh biraz daha iyi şimdi. Masanın yanındaki çantamı aldım ve ikişer ikişer merdivenleri inerek taksinin gelmesini bekledim.

***

"Ayy kanka okula çok daş bi hoca gelmiş. Hem de yeni atanmış yani aramızda 4 yaş var. Hem de ilk ders onun. Rehberlik. Ay heyecan yaptım."

"Oof Asya of. Vallaha içim şişti. Ruhum sıkıldı. Bilmem anlatabildim mi?"

En sonunda Asyayı dinlemeyi bırakıp telefonuma döndüm. Tam o sırada meşhur rehberlik hocası geldi. Telefonu hızlıca cebime koyarken ayağa kalktım.

"Oturabilirsiniz. Merhaba ilk önce. Ben Poyraz. Beni bir öğretmen olarak görmenizi istemiyorum. Ben sizin arkadaşınızım. Sırayla herkes kendini tanıtabilir mi?."

Sıra bana geldiğinde ayağa kalktım.

"Ben Ada Soyder. En sevdiğim siyah."

Tam yerime oturmuşken Asya konuşmaya başlamıştı. Poyraz Hoca onun lafını böldü.

"Memnun oldum Ada."

Hocanın ilk kez birinin söylediklerine kafa sallamak dışında cevap vermesiyle şaşkın bakışlarımı yolladım. Ardından gülümsedim. Poyraz Hoca da karşılık olarak gülümsedi. Ve sırayla tüm sınıf kendini tanıttı. Zaten sonra da zil çaldı. Ben tam aç bir şekilde kantine inmeye çalışırken Poyraz Hoca seslendi. Lan adımı aklında mı tutmuş?

"Efendim hocam."

"Ada konuşabilir miyiz? "

"Tabi hocam buyrun."

Zaten o sırada sınıfta kimse kalmadı.

"Ben bir organizasyon planladım. Herkesle konuşmak ve dertleşmek istiyorum. Bana yardımcı olur musun?"

"Tabi olur. Nasıl bir yardımım dokunabilir?"

"Gelecek kişilerin listesini tutabilirsin. Ayrıca ben bu organizasyonu bir mekanda yapmak istiyorum. Orada giren kişilerin sırasını da ayarlarsın."

"Tabi hocam. Ben çıkışa kadar listeyi tutarım."

"Çıkışta konuşuruz. Görüşürüz."

Bari cevap bekleseydin be adam!

"Görüşürüz"

Bu adam niye tüm konuşma boyunca sırıttı ya. Ne değişik insanlar var. Poyraz hoca sınıftan çıkınca ben de kantine indim.

***

"Arkadaşlar Poyraz Hoca bir organizasyon düzenliyor. Bizimle teke tek konuşma yapacak. Katılıma göre belirli bir sürede görüşmeler tekrarlanacak. Şimdi katılmak isteyenler bana gelip ismini yazdırsın. Duyanlar da duymayanlara duyursun lütfen"

Lafımı bitirir bitirmez bir çok kişi çevreme dolandı. A4'ü ve kalemi önüme aldım.

"Arkadaşlar madem çok kişiyiz tekli sıra olalım ki hepimizin işi daha kolay olsun."

Herkes sıra olmuşken beni duyan Mrs. Kaşar sırayı yok sayarak yanıma geldi.

" Kıızaaaağmm beniğm ismimi en başa yaaağz. Yaneeğ bu yakışıklı hocaylağ konuşma fırsatını kaçırmaağm. Belki hocaağm ileride kocaağm olaaağrr."

Bu kızı öldürmek kaç aydan başlıyo? İnsan değil sonuçta. Ah ahh hapiste alırım elektro gitarımı elime çalarım şarkılarımı. Güzel fikir aslında.

***

"Teşekkür ederim babacıığmm."

Babamdan da izin aldım. En iyisi rehberlik odasına gideyim ben. Tam ilerlerken Poyraz Hocayı gördüm.

"Hocam!" deyip yanına ilerledim.

"Ah Ada ben de seni arıyodum. Okul kapatılıyormuş o yüzden kafede konuşuruz. Tamam mı?"

"Tamam hocam."

"Tamam o zaman hadi gidelim"

Poyraz Hocayı takip etmeye başladım. En sonunda son model bir spor arabanın yanında durdu.

"Atla bakalım."

Yuh! Çüş! Oha! İnanmıyorum arabaya aşık oldum galiba. Bu araba Poyraz Hocanın mı şimdi? Öğretmenler ne kadar kazanıyor ya? Şaşkınlığıma son verip koltuğa oturdum. Yine lüks bir kafeye geldiğimizde artık emin oldum. Poyraz Hoca acayip zengin.

"Evet geldik."

Hızlıca arabadan indim. Poyraz Hocayı takip edip masaya oturmasını izledim ve ben de oturdum. Bu arada Poyraz Hoca demek bana çok garip geliyo lan. Bu daş varlığa hoca demek bir işkence. Anlayamazsınız.

"Eveet anlat bakalım Ada."

"Neyi anlatayım hocam?"

"İlk olarak bana hocam falan deme. Aramızda 4 yaş var zaten."

"Ama-"

"En azından okulda hoca dersin dışarıda ya da tek ikimiz varken Poyraz dersin. Nasıl fikir?"

"Peki ho-Poyraz."

"He şöyle. Şimdi anlat bakalım okulda seni gördüm bi kaç kez. Aşırı sessiz ve sakindin. Bu yaşta bir kıza göre çok çok sessiz bir sorun falan mı var? Hatta sana Sessiz Kız diye seslenicem bundan sonra."

Poyraza bir gülümseme yolladıktan sonra anlatmaya başladım. Sanırım kendimi ilk kez anlatacağım.

"Ben her kız gibi değilim işte. Benim gibi olanların nesli tükenmek üzere. Nasıl olduğuma gelirsek.
Okulda, utangaç kendini ifade edemeyen sessiz sakin aynı zamanda erkeklerle pek iletişim kurmayan -evet kuramayan değil kurmayan- daha önce hiç sevgilisi olmamış bunun için aşık olmayı bekleyen bir kızım. Bir de futbolla haşır neşir olmam çabası.
Arkadaş çevresinde, deli dolu azıcık psikopat ve manyak yani resmen okuldakinin tam tersiyim.
İnternet ortamında, aslında tam olarak arkadaş çevresindeki halimin 10 katıyım.
Evde, babasının biricik kızı olan ama annesiyle sürekli tartışma halinde olan bir evladım.
Misafirlikte, en cicisinden bir çocuğum. O kadar güzel rol yapıyorum ki oyuncu olsam yerirdir.
İç dünyamda, oralara pek girmeyelim bence en delisi de burası çünkü. Şöyle söyleyeyim iç sesimi biri duysa tımarhaneye kapatırlardı."

Sonrası da arabada 5 evde 15 işte.