Sessiz Kız?!

♧ 17.Bölüm ♧

Herkese Merhaba! Bölüme geçmeden önce söylemek istediğim bir şey var. Okunma sayısına oranla oy sayımız çok düşük. Hele ki bir önceki bölüm. Sizden ricam en alttaki oy tuşuna bir kez basmanız.

Bölüme geçebilirsiniz.
Multi*Ada

***

"Baba bakma sen Berke'ye. Geçin içeri." Onlar içeri geçerken ben Berke'nin kolundan tutarak yatak odasına doğru ilerlettim.

"Berke otur burda. Ben birazdan gelicem. Sakın kıpırdama."

"Tamam anneciğim." Gözlerimi devirerek oturma odasına gittim. Poyraz'ın annesi Pelin Teyze ile babası Şükrü Amca'ya sarıldım.

"Ah be gelinim. Hamile hamile uğraştığın işlere bak." Pelin Teyze'ye bakarak gülümsedim. Şükrü Amca da eksik kalmayarak lafa katıldı.

"Yolladın mı evine?" Zorlukla gülümsedim.

"Yukarıda. Şimdi bir kahve yaparım diye düşünmüştüm."

"Kim o densiz?" Bu sefer Poyraz fala katıldı.

"Hani geçen senelerde intihara kalkışmıştı. Yardım etmiştik." İNTİHARA KALKIŞMIŞTI?

"Ha ha! Hatırladım. Annesi ve babası ölen çocuk." ANNESİ VE BABASI ÖLEN ÇOCUK?

BEN BUNLARI NEDEN ŞİMDİ ÖĞRENIYORDUM ULAN?

"Bugün ölüm yıldönümü olması lazım. O yüzden bu haldedir." Herkesten bir 'haa' sesi yükseldi. Ardından Şükrü Amca ayağa kalktı.

"O zaman biz gidelim oğlum. Uğraşırsınız siz onunla."

"Olur mu öyle? Bir kahve içseydik. Hem ona da yapıcam zaten." Şükrü Amca elini omzuma koydu.

"Daha çok geliriz kızım. Merak etme sen." Gülümseyerek onları yolcu ettim. Ardından hızla mutfağa gittim ve acı bir kahve yaptım. Poyraz da beni izliyordu. Ulan adam! Yukarıda arkadaşın sarhoş ve acı çekiyor!

Kahveyi yapar yapmaz Poyraz'ın eline tutuşturdum. Hamileyim ben canım! Taşıyamam bir şey! Arkamdaki Poyraz'ın söylemelerine önem vermeyerek odaya girdim.

Berke yere oturmuş ayaklarını kendine doğru çekmişti. Ağlıyordu. Hemen gidip yanına oturdum. Poyraz ise benim uyarımla kahveyi bırakıp dışarı çıkmıştı. Berke yaşlı gözleri ile bana baktı.

"Gittiler Ada. Beni burda tek başıma bırakıp gittiler." Hamilelikten olsa gerek gözlerim hemen dolmuştu.

"Emin ol onlar gitmek istememişlerdir." Berke'nin gözleri bir an olsun benden ayrılmadı.

"Ama gittiler!"

"Sen sadece sonuca odaklanıyorsun. Bir düşün. Benim annemle babam da gitti. Ama çok farklı."

"Allah rahmet eylesin." Zorlukla gülümsedim.

"Ölmediler. Gittiler. Belki sen bilmiyorsun ama Poyrazla olan ilişkime karşı çıktılar. Babam bana vurdu. Eve kapattı. En sonunda canıma tak edince Poyrazla kaçtık. Başka bir yerde evlendik. Geri döndük ben dayanamayınca. Kızdılar bana. Babam zaten kalp krizi geçirmiş. Geçen gün gittim özür dilemeye. Evde kimse yoktu. Ne bir haber ne bir not. Hiçbir şey yoktu. Telefonla aradım. Numaralarını değiştirmişler." Berke bana ciddi olup olmadığımı kontrol edercesine baktı.

"Sen ciddisin."

"Ben ciddiyim." Bana şaşkınca bakarken kollarını açtı. Hemen kafamı göğsüne yasladım.

"Bi an kendi acımı bırakıp senin için acı çekesim geldi be! Hem sen şişkosun çekemezsin zaten. Zor olur." Berke'den ayrıldım. Gülerek Berke'nin omzuna vurdum.