Sessiz Kız?!

♧ 10. Bölüm ♧

Multi* İrem

Odamda oturmuş sıkılırken zil sesini duydum.

"Oooff"

Yine kim geldi kim bilir. Of ya. Poyraz merak etmiş midir acaba? O gelmemiştir dimi? Yok yok. Gözlerim duvara ilişti. Normal insanlar tavana bakar ben duvara. Anormallik zor zanaat.

Birden kapı açılınca yerimde sıçradım. Oha Ecem?! Birden kalkıp Eceme sarıldım. Ayrıldıktan sonra yüzüme baktı.

"Ölmüşsün kızım sen bu ne hal?"

"Off. Öldüm tabi. Poyraz da merak etmiştir şimdi."

"Ben öğrenir öğrenmez haber verdim ona. Deliye döndü resmen. Bu arada senin dudağına ne oldu?"

"Babam vurdu." birden gözlerini büyüttü. Sonra gülümsedi.

"Üzülme be kuzen. Neyse bak senin bu akıllı kuzenin gelirken eniştenin de telefonunu aldı. Evdeki koruma -baban- benim telefonumu aldı ama Enişteninki hala bende." cebinden telefonu çıkartıp bana zafer gülümsemesiyle kalktı. Tekrar sarıldım. Ama bu seferki kısa sürdü. Elinden telefonu alıp rehberden Poyraz'ı buldum. Bunlar ne ara numaralarını aldılar ya? Neyse bu başka konu.

Birden Poyraz'ın sesi kulaklarıma doldu.

"Ne var Umut? Zaten sinirliyim daha da bozma sinirimi şimdi."

"Umut tez bitti. Ada versek?"

"Ada? Allahım çok şükür. Sonunda ya. İyisin dimi?"

"İyiyim iyiyim. Asıl sen iyi misin?"

"Sesini duydum daha iyi oldum tabirini duymuş muydun?" Gülümsedim ve gülümseyince dudağımdaki yara gerildi. Dudaklarımdan 'ah' diye bir inleme çıktı.

"Ada? Noldu iyi misin?"

"Yok bir şey. İyiyim."

"Nasıl yok bir şey? Söyleyecek misin oraya mı geleyim?"

"Off. Dudağımdaki yara acıdı gülünce. Oldu mu?"

"NE YARASI?! Baban sana vurdu mu yoksa?!"

"Hı hı."

"Bekle geliyorum."

"Ya ne demek geliyorum? Babam seni çiğ çiğ doğrar. Gelme şimdi. Zaten malum seni unutmamı istiyor."

"He bi bu eksikti zaten hayatımızda. Napıcaz şimdi peki?"

"Sakinleşmesini bekleyeceğiz. Tabi sakinleşirse." cümlenin sonuna doğru sesim azaldı.

"Kaçırıyorum seni."

"Ne?! Bir kaçırma vakasını babam da ben de kaldırmayız Poyraz."

"Babanı bilmem ama sen kaldıracaksın. Ben sana seni her saniye yanımda istiyorum demedim mi? Dedim. Sen bi de bunun üzerine sakinleşmesini bekleyeceğiz diyorsun. Bekleyemem ben. Saat 00.00 gibi gelir seni alırım."

"Tamam." telefonu kapattım. Korkuyordum açıkçası. Özellikle babamdan. Bu gidişin gelişi olacağı barizdi. Gitmek kolay ama geldiğimde neler olacağı hakkında tek bir fikrim bile yok. Temelli bir gidiş olmayacağı ortada sonuçta. Bu sefer cidden beni idam ettirebilir. Ama zaten Poyrazsız olmak benim için idam değil mi? Öyleyse neden korkuyorum?

Birden Ecem bana sarılınca anladım ki benim sarılmaya ihtiyacım var. Poyraz'a sarılmaya ihtiyacım var.

***

Heyecandan dudaklarımı ısırmaya başladım. Şu an saat 23:57. Babam ve annem uyudu. Yani televizyon kapandı. Büyük ihtimalle uyumuşlardır. Seslice nefesimi dışarı verdim. Poyraz'ı gerçekten çok seviyorum ama kaçarsak ne olur? Hiçbir fikrim yok.