Purple Eyes

Hoofdstuk 1

Ik loop ontspannen door het bos. Veel mensen zeggen dat er hier wolven leven. Ik geloof daar niets van, ik kom hier iedere dag en ik heb er nooit een gezien. Ik vind dat eigenlijk wel jammer, ik vind het hele mooie dieren. Wat is het toch fijn dat het vakantie is. Het begint al donker te worden, dus besluit ik naar huis te gaan.

Eenmaal thuis aangekomen roert mijn in een grote pan en leest mijn vader de krant. "Hey lieverd" zegt mijn moeder als ik binnen kom lopen. "Hey mam" zeg ik terug. Ik plof op de bank naast mijn vader neer. Hij zit nog steeds verdiept in zijn krant. Ik lijk totaal niet op mijn ouders. Veel mensen zeggen dat ook. "Nog iets bijzonders gebeurd?" Vraag ik aan mijn vader die zijn ogen niet van de krant af kan houden. Hij kijkt me aan, bromt wat onverstaanbaars en leest weer verder. Ik zucht. Mijn vader doet nooit wat anders dan de krant lezen. "Aan tafel!" Roept mijn moeder vanuit de keuken.

"Heb je zin in je verjaardag morgen?" Vraagt mijn moeder terwijl ze een hap van het eten neemt. "Tuurlijk!" Zeg ik met een glimlach. Morgen, morgen word ik veertien. Mijn vader zegt zoals gewoonlijk niets. Ik slik snel mijn laatste hap door en ga van tafel. Ik loop de trap op naar mijn kamer en denk daar na over wat ik voor mijn verjaardag zal krijgen. Na een paar uur val ik in slaap.

"Lang zal zij leven, lang zal zij leven, Lang zal zij leven in de gloria, in de gloria, in de gloria!" Zingt mijn moeder luid. "Gefeliciteerd liefje" zegt ze lachend. "Dankjewel" zeg ik met een glimlach. Waar is papa eigenlijk? Vraag ik nieuwsgierig. "Op zijn werk" zegt mijn moeder zuchtend.

Ik heb net mijn cadeau's uitgepakt en ontbeten. Ik ben net klaar met tanden poetsen en ik kam mijn haren. Dan beginnen mijn ogen heel erg te prikken en te tranen. Als het gestopt is kijk ik in de spiegel. Mijn ogen zijn niet meer de kleur die ze horen te zijn. Mijn ogen, mijn ogen zijn paars!

Geschrokken kijk ik naar mijn ogen. Ik knipper nog een paar keer om te kijken of ik het fout heb, maar nee, ze zijn echt paars. Snel pak ik mijn zonnebril en zet ik hem op. Ik loop naar beneden. "Ik ben in het bos!" Roep ik naar mijn moeder en sla de voordeur dicht.

Ik loop weer ontspannen in het bos. Plotseling hoor ik voetstappen achter me. Ik sta stil, kijk om me heen maar zie niets. Rustig loop ik verder. Het was vast wel een dier dat langs liep. Dan hoor ik gegrom achter me. Met een ruk draai ik me om. Ik staar recht in de ogen van en wolf. Angstig loop ik achteruit. De wolf komt steeds dichterbij. Mijn hard gaat te keer, terwijl mijn vingers trillen. Op een gegeven moment bots ik tegen iets hards aan. Het is een boom. Ik doe mijn zonnebril af om de wolf wat beter te bekijken. Gelijk stopt de wolf met grommen en zet een paar stappen achteruit. Ik kijk hem vragend aan. Ik waag het en zet een paar stappen dichterbij hem. "Ik ben Fenya" zeg ik ookal weet ik dat ik geen antwoord terug krijg. "Ik ben moonlight" krijg ik onverwachts als antwoord terug.