Purple Eyes

Hoofdstuk 15

Fenya
Ik hurk bij het meisje neer. "Ben je oké?". Ze knikt en kijkt me dankbaar aan. "Uwe majesteit, het spijt ons ontzettend!", roept een van de jongens snel. "Het zal wel, maak dat je weg komt!". Snel rennen ze weg. "Ik ben Fenya", stel ik mijzelf voor. "Emma". "Mag ik vragen hoe oud je bent?". Ze knikt verlegen. "Vijftien". "Ik wil je wel helpen trainen met je aardekrachten", zeg ik glimlachend. "Echt? Heel erg bedankt, ik ben namelijk nogal onhandig", mompelt ze lachend. Ik lach. "Zullen we nu beginnen?". "Ja is goed".

Ze zucht geërgerd als het voor de zoveelste keer niet lukt. "Kom op, je kan het wel, ontspan en sluit je ogen, probeer het daarna nog een keer". Ze knikt en sluit haar ogen. "Oke, denk nu aan de boom die je wil laten groeien". Langzaam groeit een een plantje uit de grond, die langzaam doorgroeit tot een grote boom. "Yes! Het is eindelijk gelukt!", roept Emma vrolijk. Even gloeien haar ogen zwart, maar dat verdwijnt al snel weer. "Ik zei het toch, je kan het wel!", lach ik. "Misschien", mompelt ze lachend.

Na het trainen plof ik vermoeid in het grote zachte bed, nadat ik mijn avond ritueel gedaan heb. Ik sla de warme dekens over me heen en sluit zuchten mijn ogen. Vandaag was een vermoeiende en verwarrende dag. Het ene moment wordt je achtervolgd door de politie en het andere moment ben je ineens de prinses van Santaria.

Ik open vermoeid mijn ogen als er op de deur wordt geklopt. "Prinses, u moet je klaar maken voor het ontbijt", hoor ik de stem van een dienstmeisje zeggen. "Het ontbijt komt maar hier heen", mompel ik zacht. Ik rol om, waardoor ik met een plof op de grond terecht kom. "Gaat alles goed daar", hoor ik aan de andere kant van de deur. "Ja hoor, prima", antwoord ik sarcastisch. Het is 9 uur, ik kan niet normaal uit mijn bed stappen en ik wil nog blijven liggen, maar verder gaat alles prima. Ik trek een simpele jurk aan, met daar onder ballarina's. Ik pak twee plukjes haar, die ik aan de achterkant van mijn hoofd in een klein staartje knoop. Ik volg mijn dienstmeisje naar beneden.

Na voor mijn gevoel een uur gelopen te hebben, komen we bij de eetzaal uit. Daar zit de rest al te wachten. Ik zeg iedereen gedag en plof op een van de stoelen neer. Het kwijl loopt bijna uit mijn mond, als ik zie wat er allemaal wordt neergezet. Netjes blijven zitten en niet aanvallen, hoe moeilijk dat ook is. Ik pak een croissantje, die aan de binnenkant gevuld is met gesmolten kaas. Als die op is, begin ik aan een wafel met gesmolten chocola en aardbeien. Daarna eet ik nog een ei. Als ik mijn drinken op heb, loop ik weer naar boven. Maar tot mijn grote ergenis, vind ik het weer niet. Ik zucht geërgerd en loop stug door. Als ik even niet kijk knal ik tegen iemand op. Ik val naar achter en berijd me voor op een harde klap. Maar inplaats daarvan, word ik opgevangen door twee sterke gespierde armen. Ik kijk recht in twee hazelbruine ogen. Dan loopt hij snel weg.

Hoooi lieve lezers!😝 Hierna zullen de hoofdstukken wat afwisselender worden, dus zullen er vaker lange hoofdstukken komen❤ Xoxo mij❤🌙🔙