Sıradan

Bölüm 3🎈

Şuan beyaz atlı prensim le uzak diyarlara gidiyordum. Etrafıma göz gezdirdiğimde o iğrenç gökdelelenler apartmanlar yerine rengarenk  küçük evler ve ormanlık vardı. Bildiğin ülkeyi içten güzelleştirmişlerdi.

Hava desen tertermizdi. Asıl mükemmellik buna denmeliydi.

Bir an durunca geldiğimiz yere vardigimizi farkettim. Attan indiğimde karşımda ki tatlı beyaz eve baktım.  Çok şirin bir eve sahipti.

"Çok şirin  bir evin varmış " Diyince  Eymen gözlerini devirdi " alaymı ediyorsun " Diyince başımı  hayır anlamında salladım.

İçeri girdiğimiz de evin içi resimlerle kaplıydı. Hepsi sanki sanat eseriymiş gibi ben burdayım diyordu. Evi daha dikkatli incelediğimde resim çizen birini gördüm.

Şimdi anlaşıldı bu resimler bu çocuktan çıkıyordu. Benim yaşıtlarımda gece mavisi gözleriyle ve abisi gibi keskin yüz hatlarına sahipti.

Ben incelemeye devam ederken Eymen kapıyı kapadı ve arkasına yaslandı.

Adını bilmediğim çocuk bana bakarak "bunu neden getirdin? "

Birsey demedim neden buraya geldiğimi tekrar sorgulamaya başladım çünkü olay akışı burda çok çabuk gelişiyordu buda benim erken yaşlanmama sebep olacaktı.

Eymen çocuğa bakarak

"Canım sıkıldı kaçırdım "dedi umursamaz bir şekilde

Bu nasıl bir cevaptır. Ama belki Eymen olmasa kalacak yerim olmayacaktı. İçten içe teşekkür borçluydum ama istenmiyordum belliki  ama yinede kalıcaktım evet yüzsüz olabilirim  ama kalacak yerim yoktu.

Eymen'e döndüğümde çocukla göz göze konuşuyorlardı. Kenara çekilip
"Hiç sorun olmaz ben çıkıyım siz rahat rahat konuşun " dediğimde dışarıyı işaret ettim.

Eymen başını iki yana sallayarak bana bakıyordu. O çocuk ise şaşkın şaşkın bana baktı. Kötü birşey dedim sanki aman iyilikte yaramıyor bunlara
Sessizliği bölen adını bilmediğim çocuk bozdu

"Derhal evine gönder bunu yoksa bütün emeğin tehlikeye girer abi "

Eymen bir anda ciddileşince istemsizce bir adım geriledim

"Dediğim gibi bunun evi benim yanım Bora ayrıca feda olsun bütün emeklerim buna "

Borada ciddileşti bu sefer aralarında soğuk rüzgar geçiyordu bildiğin

"Saray için -"

Eymen bora nın lafını kesti ve bana bakarak konuşmaya başladı

"Yine aynı şeylerden sıkıldım sarayın içinde prensesim olmazsa ne yapıyım o Sarayı "

Utanmıştım bu sefer başımı yere eğdim

"Peki neden getirdin ?"

"Görmüyor musun ? Hafızasını kaybetmiş "

Bora birden kahkaha atmaya başlayınca benide Eymen'i de şaşırtmıştı . Sonra beni işaret ederek

"Bu mu kaybedecek abi? Ciddi misin?  Başka birini dersin de anlarımda ama konu Aydeniz olunca inanasım yok"

Bu Aydeniz de nasıl biriymiş acaba diye düşünürken yamuk ağızla gülerek yine konuşmaya devam etti bora

"Abi biliyorsun sana ihanet ettiğini hani bu güzel küçük ihanetçi sevgilindi?  Ne değişti şimdi oyun olmadığını nerden anladın peki ?"

Eymen tekrar bana baktı bu sefer gözlerimi dikkatlice inceliyip

"Gözlerinden "

Duraksadı ve tekrar bana bakarak
"Dudaklar yalan söyler ama gözler asla yalan söylemez "

Birden gülerek içimden  "ben bu yakışıklı hakedecek ne yaptım? " dedim

İkiside bana gülerek baktı. Neden güldüklerini anlayamamıştım.

Eymen bana bakarak
"Demek beni yakışıklı buldun "
Diyince yerin dibine girdim sesli düşünmüştüm rezil olmuştum.

Gözlerimi sıkıca kapadım ellerimle

Bora gülerek "abi sadece Hafızasını kaybettiğine emin misin?  Sanki hafızasıyla beraber beynide yok olmuş "

Ama bu kadarı fazlaydı birden sinirle

"Sanane hafızamdan beynimden ben sana hiç  olmayan beynine laf ediyor muyum?"

Abisine bakarak

"Abi ergenliğe bağladı bu hiç uğrasamicam  ben gidiyorum "

Diyerek arka Kapıdan çıkıp gitti ben birsey diyemeden ne kadar hızlı gitmişti.

Şuan Eymen le evde tektik ve bu biraz beni korkutmuştu.

Eymen bana sinsice bir bakış atmaya başlayınca korkmaya başlamıştım
Bu bakış normal bir bakış değildi 

Biden Kolumu tutarak kılıcını alarak beni dışarı çıkardı

"Asıl eğlence şimdi başlıyor"diyerek pis pis sırıtış yolladı