Μια στιγμή.. Μια φωτογραφία

Πάμε στοίχημα?

Έμιλυ

Καθόμουν στον καναπέ μου και σκεφτόμουν την όλη σκηνή που διαδραματίστηκε μπροστά μου με βασική πρωταγωνίστρια εμένα  την ίδια. Αναλογιζόμουν την σκηνή ξανά και ξανά και δεν με αναγνώριζα, δεν ήμουν εγώ αυτή η ειρωνική και αλαζονική κοπέλα. Είναι δικαιολογία να πω ότι φταίει ο Άλεξ με τον χαραχτήρα και την συμπεριφορά του, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δεν μου έφταιγε σε τίποτα, δεν μου έκανε τίποτα. 

Έτσι αποφάσισα να τον πάρω τηλέφωνο αλλά μετά το μετάνιωσα, καλύτερα να πάω να τον βρω. Η άμεση επαφή και επικοινωνία είναι ότι το καλύτερο για να ζητήσω συγγνώμη. Έτσι, αφού πήρα τηλέφωνο την φιλενάδα μου για να μάθω την διεύθυνση για το σπίτι του Άλεξ, ντύθηκα, βάφτηκα ελαφριά και έφυγα. Ευτυχώς δεν έμενε πολύ μακριά και δεν χρειάστηκε πάνω από ένα τέταρτο για να φτάσω . 

Όταν έφτασα και μου άνοιξε, τα μάτια μου άνοιξαν διάπλατα, σαν αυτά τα καρτούν που δεν πιστεύεις ότι μπορεί να το κάνουν και όμως, τώρα το παθαίνω εγώ. Ο Άλεξ με μια απλή φόρμα και από πάνω γυμνός να φαίνονται οι κοιλιακοί του και το V που κάνει στο κάτω μέρος της κοιλιάς του, να με κάνουν να καίω ολόκληρη. Έχω δει πολλούς άντρες στην ζωή μου και έχω με άλλους τόσους, αλλά αυτός ο άνθρωπος κολάζει και άγιο. Είναι τόσο όμορφος, πρέπει να είχε πολλά κέφια ο Θεός όταν τον έπλασε. Ξεροκατάπια και  προσπάθησα να ηρεμήσω για να μην φανώ λυσσάρα. Πάντως και από το βλέμμα του κατάλαβα ότι δεν του περνάω απαρατήρητη, αλλά είναι απόλυτα σίγουρο ότι δεν θα το παραδεχόταν ποτέ. Το πιο πιθανό είναι να με έλεγε ψιλάγκουρο παρά όμορφη. 

 - Χμμ ενδιαφέρον, η δεσποινίς Έμιλυ στο κατώφλι μου, τι μεγάλη τιμή.., είπε ειρωνικά. Λογικό μου φάνηκε, δεν του είχα σούρει και λίγα πριν 

- Το ήξερα ότι θα ξεκινούσαν οι ειρωνείες, είπα αλλά με καμιά δόση κακίας, μάλλον ειλικρίνειας θα έλεγα

- Αφού το ήξερες, τι κάνεις εδώ? Ήρθες να με προσβάλλεις και άλλο, δεν σου έφτανε το πριν, θέλεις και συνέχεια..?, μου απάντησε αμέσως και υπήρχε μια πικρία στην φωνή και στα λόγια του.

- Για αυτό ήρθα.. Να περάσω μέσα..?, είπα ευγενικά

- Αν και είναι αργά πέρνα, να δούμε τι θέλεις.. είπε και αφού έκανε στην άκρη , πέρασα μέσα. Αφού έκλεισε  την πόρτα, γύρισε προς το μέρος μου..

- Λοιπόν θα μπορούσα να μάθω τον λόγο της επισκέψεως σου ..?, είπε σταυρώνοντας τα χέρια μπροστά στο στήθος του..Ο τρόπος που καθόταν τόνιζε τους μυς των χεριών του και ειλικρινά ήταν λες και το έκανε επίτηδες.. Αφού πήρα μια ανάσα, είπα..