Μια στιγμή.. Μια φωτογραφία

Spoiler for the future..

Έμιλυ

Από την στιγμή που τον είδα με αυτήν, ένιωσα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια. Ζήλευα και ζήλευα τόσο μα τόσο πολύ που δεν το έλεγχα. Ήθελα να φύγω από εκεί, να τρέξω και να ξεφύγω, μακρυά από όλους και από όλα! Τον έβλεπα εκεί να γελάει με την άλλη και απλά δεν μπορούσε να το χωρέσει ο νους μου! Δηλαδή τι? Δεν κατάλαβα, την έφερε εδώ για να την μοστράρει, σαν τρόπαιο? Εντάξει κύριέ μου, ξέρουμε ότι όλες μπορείς να τις ρίξεις στον κρεβάτι, τι μας το δείχνεις? Και εμάς έριξες και όχι μόνο μια φορά , αλλά δεν το κάναμε ολόκληρο θέμα. Ε δεν το πιστεύω, την φιλάει κιόλας, τι γελοίος? Τι κλοουν ? Αν τον σκοτώσω, πόσα χρόνια για δολοφονία ζώου παίζει να φάω στην φυλακή? Αλλά όχι, δεν θα χαραμίσω εγώ τα νιάτα μου και την ομορφιά μου για τον Καζανόβα της συμφοράς . Το θέμα είναι ότι μπορεί να κάνω πλάκα αλλά μέσα μου είμαι πολύ πληγωμένη, προσπαθώ να είμαι ψύχραιμη αλλά τα δάκρυα είναι έτοιμα να κυλήσουν. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα ένιωθα έτσι για έναν άντρα, ειδικά για έναν άντρα σαν και αυτόν αλλά τελικά τίποτα δεν θεωρείται δεδομένο σε αυτήν την ζωή. Μόνο μια λύση υπάρχει για να μπορέσω να αντέξω αυτήν την παράλογη κατάσταση και βρίσκεται μέσα στην τσάντα μου. Πάντα φροντίζω να έχω μαζί μου, όχι όμως κάτι δυνατό, για να μην χάσω την επαφή με το τι γίνεται γύρω μου !

Αφού τους ενημερώνω ότι πρέπει να πάω στο μπάνιο και φεύγω σχεδόν τρέχοντας για να πάω στην μόνη μου διέξοδο. Βέβαια φεύγοντας, έπιασα φευγαλέα να με κοιτάει με ένα περίεργο βλέμμα ο Άλεξ αλλά προσπάθησα να μην του δώσω σημασία. Όταν έφτασα στο μπάνιο, έλεγξα αν υπήρχε κανένας και αφού βεβαιώθηκα, έβγαλα την άσπρη σκόνη από την τσάντα μου και την άπλωσα. Άρχισα να ρουφάω και ήδη ένιωθα τον οργανισμό μου να χαλαρώνει αλλά ταυτόχρονα αισθάνθηκα κάποια δάκρυα να κυλάνε από τα μάτια μου. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ότι έκλαιγα , ήταν σαν οργανισμός μου να ξεσπούσε, σαν να προσπαθούσε να εκφράσει όλα αυτά που δεν μπορούσα να πω με λόγια!

Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και είδα το μόνο πρόσωπο που δεν μπορούσα να φανταστώ, ότι θα ερχόταν εδώ...

- Έμιλύ τι κάνεις εδώ, είσαι καλά?, με ρώτησε ενώ με κοιτούσε με έκφραση ανησυχίας...

- Άλεξ... Εγωωω....., και η ντροπή άρχιζε να με κατακλύζει...

Μια γεύση από το μέλλον της ιστορίας!!Περιμένω σχόλια!Το επόμενο κεφάλαιο ετοιμάζεται και σύντομα θα είναι στις οθόνες σας!! Αυτό εδώ το spoiler είναι αφιερωμένο, όπως και το μελλοντικό κεφάλαιο στην jessykatt, που της έκλεψα την ιδέα για τα spoiler, ελπίζω να μην μου κρατάει κακια!