Strażniczka Podziemia

Rozdział 2

-Zgłaszam swoją kandydaturę na przewodniczącą szkoły!-krzyknęła moja siostra na całą stołówkę. Na co jej paczka zawtórowała jej.

-Panno Phillips jeśli w tej sekundzie nie zejdziesz ze stołu to spędzisz przeurocze popołudnie w szkolnej kozie.-powiedział pan Clifton piorunując moją siostrę wzrokiem,która natychmiast wykonała jego polecenie.

-Nie wierze że jesteście bliźniaczkami-powiedziała Terry moja najlepsza przyjaciółka.

-Uwierz ja też.-odpowiedziałam z uśmiechem.Moja siostra kochała być w centrum uwagi w przeciwieństwie do mnie.

-Będziemy w grupie na matematyce-powiedział Alex,którego wzrok czułam od paru minut. Terry posła mi porozumiewawcze spojrzenie. -Jasne czemu nie?-uśmiechnęłam się do niego na co się zarumienił.-Dziwnie-dorzuciła moja przyjaciółka,przeciągając każdą sylabę.Szturchnęłam ją na co tylko się zaśmiała.

Mam nadzieje że siostrzyczka mnie nie zawiedzie .-usłyszałam głos mojej siostry po

chwili jej ulotka z kandydaturą wylądowała na stoliku.

-Konkursy piękności-powiedziała z drwiną Terry.

-Nie martw się kochanie takich jak ty to nie dotyczy -powiedziała Paige przyjaciółka mojej siostry.

-Paige ! Bądź miła !-upomniała ją moja siostra.-Fajne okulary Alex-dodała na co Alexa twarz

zrobiła się czerwona jak burak.-Dzię-ęki -powiedział jąkając się i odprowadził ją wzrokiem.

Terra odkaszlnęła -No co? -Nico .-powiedziała wściekła i w tym samym momencie zadzwonił dzwonek.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

-Darlene która sukienka jest lepsza błękitna czy granatowa-powiedziała Emma

przymierzając już setną sukienkę tego wieczoru. -A może postawić na klasyczną małą czarną?

-A czy to jakaś różnica.

-Gdybyś wiedziała że tak.Dziś jest ważny wieczór.

-A co jest ważnego w głupiej imprezie?-zapytałam

-Nie mogę ci powiedzieć. I tak nie zrozumiesz.-odpowiedziała Emma pokazując gestem zamykanie na kłódkę usta. -Cześć kochanie.-powiedziała moja mama wchodząc do domu -I moje drugie kochanie-dodała widząc naburmuszoną minę mojej siostry.-Ładna sukienka.Na jaką to okazję?

-Mamo idę dziś na imprezę do Peige.

-Nigdzie nie idziesz.-powiedziała moja mama stanowczo.

-Ale czemu?

-Po pierwsze nic mi nie mówiłaś o tej imprezie wcześniej , po drugie masz dopiero siedemnaście lat a po trzecie nie. -Mamo ale to jest impreza o której dowiedziałaś się dopiero dziś taka spontaniczna.-powiedziała Emma robiąc minę smutną minę.

-A ja mówię nie i koniec! Mogłabyś zostać w domu tak jak Darlene i pouczyć się robiąc coś pożytecznego dla swojej przyszłości.

-Darlene tamto Darlene to ...a kiedy ja!-krzyknęła moja siostra wybiegając do pokoju.

-To co zrobię naleśniki-powiedziała mama jak by gdyby nic.

-Mamo a co z Emmą?

-Przejdzie jej .Przynajmniej ty nie jesteś tak problematyczna-powiedziała mama czochrając mnie po głowie.

____________________________________________

Biegłam wiedząc że jedno potknięcie zabije mnie . Nagle poczułam że coś złapało mnie . I przeturlałam się na ziemie -Zabije cię suko .-usłyszałam szeptanie w moich uszach.

Krzyknęłam .Pierwsze na co popatrzyłam to godzina. Dochodziła pierwsza . Pięć nieodebranych połączeń od Emmy minutę temu ostatnie.

Wstałam i zajrzałam do jej pokoju.Natychmiast wzięłam komórkę do ręki.

-Gdzie ty jesteś do cholery !-krzyknęłam na co usłyszałam łkanie.

-D-d-darlene to nie ja! To na-gle. A-a-a B-brandon. My t-tylko .-usłyszałam łkanie mojej siostry.

-Emma co jest ? Gdzie jesteś ?

-On nie żyje Darlen.

-Słuchaj Emma gdzie jesteś?

-W lesie.Podjechaliśmy tu samo-chodem .Z imprezy.To coś tu jest nadal to słyszę!

-Okej .Słuchaj wejdź do samochodu i się nie ruszaj.Rozumiesz!?

-T-ak.

-Za chwilę będę .-powiedziałam biegnąc do swojego pokoju i zakładając byle jakie ciuchy . Pobiegłam na korytarz mając nadzieję że mama odłożyła tam kluczyki od swojego samochodu.Na szczęście je tam znalazłam.

-Broń..-powiedziałam do siebie i wzięłam z kuchni nóż . Miałam nadzieje że Emma nie robi sobie żartów ani nie jest pod wpływem narkotyków.

-