Mor Düşler Gecesi

Ben İnsanım Halbuki...

Ben hep bir can sızısıymışım
Benle nasıl olunur bilinmiyormuş,
Haklı çünkü,
Haydi itiraf edeyim,
Hakettim çünkü,
Bir duvar vardı karşımda,
Ben gözüm kulağım yokmuşçasına koştum,
İşte bu olanlar,
Benim ödeyeceğim bedeldir,
Çarptığım hatamda,
Kırılan kemiklerdir..

Vah bana,
Eyvah bana,
Ben böyle mi sevmişim
Ben böyle mi sevdam demişim,
Ben neymişim,
Ben kimmişim,
Ben neler yaptım böyle,
Suç işlemek cezam olmuş,
Affedilmenin kapılarında sürünürmüşüm,

Ben insandım halbuki,
Hatta çocuktum bir zamanlar,
Ağlardım hatta,
Acıdan olmasa dahi,
Açlığımdan ağlardım,
Öylesine masumdu ağlayışlarım,
Öyle saf belki,

Ben insanım halbuki,
Hem de bir insanın olabileceği kadar,
Çocuğum da hala ben,
İçimde ağlar,
Odalarımda kaybolur,
Dehlizlerimde beni arar,
Acılarımdan masumdur,
Bedelini öder günahlarımın,
Hatalarımın,

Ben insanım halbuki,
Hem de bir insanın olabileceği kadar,
Aşığım da ben,
Bir insanı insanlığın tepesine oturtacak kadar,
Ben ağlarım da hala,
Bir çocuğun yürek sızlatışı kadar,
Belki bir acının sessizliği kadar,
Unutmuşum da sesli ağlamayı,
Gözyaşım gelir geceleri,
Ama ses edemem bile,
Hıçkıran çığlıklarım tutulur da boğulur,
Bir kafesteki kuşun duvarlara çarpışı kadar,

Ben insanım halbuki,
Hem de bir insanın olabileceği kadar,
Hata da yaparım ben hala,
Bak insanım, budur kanıtım diyecek kadar,
Duvarlar da çıkar karşıma,
Bedel de öderim,
Acı ağıtları kalbime yaktıracak kadar,

Ben insanım halbuki ey yar,
Hem de bir insanın olabileceği kadar,
Kalbimde şükür taşırım,
Hem de rabbimden bir nur,
Sensin o nur ey yâr,
Senin adına ekli işte o nur,
Ben kalbimde merhamet taşırım hala,
Bir sefil imtihan manzarasıyla,
Yüreğinde sızlama hissedecek kadar,
Ben kalbimde bir ışık taşıyorum,
Rab şahit,
Hem de o ışık,
Bir küçük yürekle beraber üzülüp,
Bir sâbi'nin gözündeki gülüşe şükredecek kadar,

Ben insanım halbuki ey yâr,
Hem de bir insanın olabileceği kadar,
Bırak görsün yüreğin ey yâr,
Bırak insanca gösterebileyim,
Her insanın hata yapıp,
O hatadan dönebileceğini,
Bırakayım yüreğim o acı ziftten sıyrılsın,
Perdesi mahçubiyetle örülü,
Umudu ise aşkınla,
Nidalar eder sana ulaşır diye,
Bu insan, bir insanın nida edebileceği kadar...

Bırak çalsın kapını bu insan,
Henüz imtihanı bitmemiş,
Dünyadan çekilmemiş,
Kalbi atar,
Ve yüreği aşkla yaşarken,

Çünkü insan buna muhtaçtır ey yâr,
Sevgiye, inanca,
Eğer insansam,
Muhtac olduğum sendedir,
Ömrüme yetecek kadar,

Ve bilesin..
Sevmesen dahi,
Ben farksız da olsam bir sokağın donan köpeğinden,
Bir dağın,
Bir bayırın,
Sahipsiz kurdundan,
Kuşundan,
Olsun,
Hata benimdir,

Ben insanım,
Sana olan aşka köleliği lütuf sayacak kadar...
01.01.2016
Cuma
20:34