Multimedia : Sinan
İthaf : Aslı Uysal
Bölüm Şarkısı : Dokunmayın Ağlarım-Kıraç
Gözlerimin üzerinde tonlarca ağırlık hissettim. Göz kapaklarım adeta kilitlenmişti ama etraftaki seslerin sahibini görebilmem için açmalıydım onları.
Vücudumun her tarafı ağrıyordu. Sanki üzerimden dünya geçmişti. Gözümü açmakta ne kadar zorlansamda açmayı başardım.
Gözlerimi bir iki kere kırpıştırdıktan sonra etrafı seyretmeye başladım. Tavandaki ışık gözümü kamastırmıştı.
Duvarlar süt beyazı rengindeydi.
Gözüm kolumdaki seruma ilişti. Bir hastane odasındaydım. Açık renkli sade odayı bir kez daha süzdükten sonra düşünmeye başladım.
Ne işim var benim burada?
Düşünmeye devam ederken dışarıdan gelen sesler kulağımı tırmaladı. Yerimden doğruldum . Kolumdaki igneyi çıkarıp ayağa kalktım. Bir an sendelesemde kendimi toparladım.
Kapı zaten açıktı. Başımı dışarıya doğru uzattım.Uzun koridorun duvarları Efe' nin gür sesiyle sarsılıyordu . Duvara attığı yumruklar cabası.. Karşısındaki Doktor olduğunu düşündüğüm adama haykırıyordu. Başım hala ağrıyordu. O yüzden konuşmaların bir kısmını seçebildim.
Nasıl bilemezsin?!!
Doktor değilmisin sen ?!!
Kes şu sacmalıkları !
Eğer ona birşey olursa seni pişman ederim !!
Bir çözüm bulmalısın!!!
Elini saçının içinde gezdirerek koridorda volta atıp duruyordu.
Doktor yavaş yavaş uzaklaştı. Şimdi uzun koridorda birtek Efe kalmıştı birde ara sıra odadan odaya ilerleyen hemşireler. Düşünürken o kadar dalmış olmali ki beni farketmemişti . Bense olanları hatırlamak için aklımı zorlamakla meşguldüm. Sanki her hücrem istifa etmişti. O kadar yorgun ve halsizdim. Efe'ye son kez bakarak yatağıma döndüm.
Bir kaç dakika sonra Efe yanıma gelmişti . Hiç fark etmemişim.
Bir dakika o da ne !! Efe'nin gözleri dolmuştu ! Agladığına hiç şahit olmadığım Efe'nin !!
- Sen hangi ara uyandın ufaklık ?
Konuşmaya başladığı an gülümsemeye de başlamıştı. Gülümsemesi o kadar sahteydiki onu tanımayan biri bile anlardı.
-Yeni uyandım
-Tamam o zaman sen dinlen biraz bende yiyecek birşeyler getiriyim.
Son kelimeliri söylerken kapiya doğru yürümeye başlamıştı. Benden kaçar gibi ...
-Efe ,
Bana döndü sahte gülümsemesiyle beraber.
-Kes artık şunu ! Seni dinliyorum
Bana doğru bir iki adim attı.
-Tamam, tamam sakin ol ,anlatıcam...
«««««««»»»»»»
Dakikalarca anlattı ... Anladığım kadarıyla hastalığım çok tehlikeliydi ama ne olduğunu çözememişlerdi.
Bu nasıl bir sınavdı Allahım. 24 saat içinde neler neler değişti.
