Η Αυτοκτονία

Πρώτη μέρα στο σχολείο

Ήρθε η αυριανή μέρα και εγώ ετοιμάζομαι για το σχολείο με όλη μου την καλή διάθεση. Με πήρε η μαμά και πήγαμε στο σχολείο επιτέλους. Όλα τα παιδιά φαίνονταν τόσο καλά. Αλλά κανένας δεν μου μίλησε, εγώ θεώρησα ότι ήταν επειδή δεν με ήξεραν. Φτάσαμε στο γραφείο του διευθυντή, έχω πεθάνει από το άγχος. Καθόμασταν έξω μαζί με την μαμά και περιμέναμε τον κύριο διευθυντή. Η πόρτα του ήταν κόκκινη και καθώς άνοιξε η πόρτα η καρδιά μου έπαιξε ταμπούρλο... Δεν μπορούσα άλλο. Μπήκαμε μέσα και ο κύριος διευθυντής με καλώς όρισε και ευχήθηκε να έχω μια καλή σχολική χρόνια. Φτάνει η ώρα για να μπω στην τάξη. Είμαι γεμάτη άγχος το πως θα με αντικρίσουν τα παιδιά. Μπαίνω στην τάξη και αντικρίζω την κυρία Ελένη. Η κυρία Ελένη ήταν μια ψηλή γυναίκα με γαλανά μάτια και κάστανα μαλλιά. Η κυρία Ελένη με σύστησε στα παιδιά και τα παιδιά απλά δεν είπαν κουβέντα. Εγώ πήγα έκατσα στην θέση μου και έβγαλα το βιβλίο μου. Χτυπάει το κουδούνι για να σχολάσουμε...καθως στην διαδρομή μου πετυχενω την Μαρία την οποία την χαιρέτισα και εκείνη δεν μου ανταπέδωσε τον χαιρετισμό. Έφυγα λίγο πιο μακριά από την Μαρία και όταν γύρισα να την δω είχε σκάσει στα γέλια. Σκέφτηκα ότι μάλλον θα είδε κάτι αστείο και θα γέλασε. Έφτασα σπίτι απορημενη και τότε είδα κάτι κολλημένο στην πλάτη μου. Ήταν ένα χαρτάκι όπου έλεγε <<ηλίθια>>. Τότε δάκρυσα... Σκέφτηκα απορημενη τι έκανα? Γιατί να μου το κολλήσουν αυτό στην πλάτη? Δεν είπα τίποτα στην μαμά μου αλλά ούτε και στον μπαμπά μου. Ελπίζω να τελιώσει γρήγορα