İNTİKAM İKİZLERİ

Bölüm5: Artık Yalnızsın!!!

Multimedia Mira
..............
GÜNEŞ
..............
Sabah erkenden kalktım. Elis hala uyuyordu. Onu uyandırmam gerekiyordu ama baksana çok sevimli uyuyordu. Ama artık uyanması gerekiyordu.
"Elis."
Diyerek onu hafifçe salladım.
"Elis uyan!
Bu sefer biraz sert sallamıştım. Ama gene ses yoktu.
"Elis uyan." diyerek elime geçirdiğim yastıkla ona vurdum.
Kafasını kaldırmadan boğuk bir sesle,
"Uyandım." dedi.
"Elis uyan!!" 
Bu sefer yastıkla daha sert vurmuştum.
"Uyandım!!!" diye bağırdı ama hala kafası yastığındaydı.
"Uyan uyan uyan!" diyerek yastıkla 5-6 kere kafasına vurdum. Aniden kalktı ve bağırarak
"Uyandım dedim ya!!!!"
Gözlerini ovuşturdu. Saate baktı.
"Daha yarım saat var."
"Evet ama ben eve gidiceğim." 
Elis anlamsızca bakarak
"Veeee"
"Veeeeeee si okula birlikte gideriz diye uyandırdım tabi önce bana gitmeliyiz."
Elis uykulu uykulu baktı ve isteksizce banyoya doğru gitti. Bende üzerime buraya gelirken giydiklerimi giydim ve Elis'i beklemeye başladım. Elis de hazırlanmıştı sıra Edis'i uyandırmaktaydı. Elis'le birlikte Edis'in odasına girdik. Edis odasına hiç girmemiştim. Bir kaç kere kapı arasında görmüştüm ama hiç girmemiştim. Bir erkeğe göre gayet düzenliydi. En azından etrafta çorap veya don yoktu. Edis çok tatlı uyuyordu. Salyaları her taraftaydı. Elis bana dönüp sinsi sinsi gülmeye başladı. Ve kısık bir sesle
"Bugün onu nasıl kötü bir şekilde uyandırsak." dedi ve gülümsedi.
"Tatlı bir şekilde uyandırsak." dedim bir umut.
Bana Saçmalama der gibi baktı ve, 
"Hadi gel ikimizde üzerine aynı anda atlayalım." dedi
İsteksizce başımı salladım. Edis'in canını yakmak istemiyordum. Ama ısrar da edemezdim yoksa Elis ikizine aşık olduğumu anlardı. Bunca zaman içimde tutmuşken şimdi Elis öğrenip alay etmesini istemiyorum.
Elis saymaya başladı,
"1,2,3" 
Üç demesiyle Edis'in üzerine atladık ama planladığımız gibi gitmedi. Edis bağırarak uyandı ama üçümüzde yatağa atlamanın etkisiyle kaydık ve yere kapaklandık. Aslında Edis benim üzerime düşmüştü. Göz göze gelmiştik. Çok yakındık. Ama Edis üzerine atlamamızın şaşkınlığıyla ve birazda "yuh be"dermişçesine bakıyordu. Yakından daha da etkileyiciydi. Sabah kalkmasının doğallığı vardı yüzünde. Saçları dağınıktı. Gözlerimi ondan kaçırdığımda gördüğüm şey nefes almamı etkilemişti. Üzerinde tişört yoktu. Bir insan neden tişörtsüz yatar ki ????? Ilık ılık terlemeye başlamıştım ki Elis sayesinde kendime geldim.
"Kalk arkadaşımın üzerinden." diyerek Edis'i itti. Edis'in umrunda bile değildi ki. Üzerimden kalktı bu yakınlaşma sanki onu hiç etkilememiş gibiydi. Ama beni sarsmıştı.
...
Edis'i ilk gördüğüm andan beri hoşlanıyorum hatta bu hoşlanmanın bile ötesinde olabilirdi. Onla fazla konuşmazdık. Ama o konuştuğumuz kısa anlarda kalbim yerimden çıkardı sanki. İçimden hep "onla biraz daha vakit geçirsem, beni biraz daha tanıma fırsatı olsa o da beni sever " diye düşünürdüm. Hep aramızda bir şeyler olabilir diye umut ederdim. Ama sonra o Ateş denen kızla çıkmaya başladı. Neden çıktı niye çıktı? Hiç anlam veremedim. Onu bırakmak onu unutmak istedim. Defalarca denedim ama en sonunda gene başaramadım. Gene kopamadım ondan. Ama içimdeki o his sanki o Ateşle çıkarken onu sevmem.... Sanki.......sanki kötü bir şey yapıyormuşum gibi hissettiriyordu. Ama genede ondan kopmama yetmiyordu. Beni mutlu edende üzende oydu. Okulu sevme sebebimdi. Tam ümidimi kaybedecekken Ateş'ten ayrıldı. Bu sanki benim için bir işaretti. Kendimi göstermem , sevgimi göstermem için bir şans. Onu çok seviyordum. Çünkü kimsede böyle şeyler hissetmemiştim. Onun gülüşüyle mutlu oluyorum.Onun üzülmesiyle üzülüyordum.
...
Edis ayağa kalktığında
"Sende mi be Güneş ??? Şu Elis'e neden uydun?"
Ayağa yavaş yavaş kalkarken
"Ben aslında..."
Elis sözümü kesti,
"Ne var ya Güneş'i ben zorladım. Tatlı tatlı uyandırmamızı neden bu kadar istedin yoksa Mi....."
Edis Elis'in sözünü bitiremeden ağzını kapatmıştı ama neden?
"Boşboğazlık yapma Elis hadi çıkın odamdan!" 
Bizi odasından atınca Elis'e eğilip, 
"Ne oldu? Edis neden susturdu seni?"
Elis sırıttı,
"Boşver!!"
"Of peki."
"Bir şey mi oldu?" 
"Hayır." dedim
Elis pek üstelememişti. Birlikte arabaya bindik. Bir süre sonra Edis'de geldi ve bizim eve doğru yola koyulduk. Elis'in söylemek üzere olduğu şey kafamda dönüp duruyordu. ""Tatlı tatlı uyandırmamızı neden bu kadar istedin yoksa Mi....."" Mi.... Mi...
Mira!!!! Mira ile ilgili olamazdı dimi.
"Güneş!!!!"
Bir anda irkildim.
"Geldik."
Kafamı sallayıp arabadan indim ve eve doğru yöneldim. Üzerimi değiştirip çantamı aldıktan sonra aşağıya indim. Elis gil hala ordaydı. Arabaya bindim ve birlikte okula doğru yöneldik.
...
..............
ELİS
..............
Hayret verici bir şekilde güne güzel başlamıştım. Edis ve Güneş ikiside yanımdaydı. Arabadan üçümüz birlikte inmiştik. Okulun kapısına doğru ilerlerken Mira, Oktay ve Rüzgar'ı birlikte konuşurlarken gördüm. Onların olduğu yere nefret, hırs ve kinle ilerleyen Ateş ve kızları gözümden kaçmamıştı elbette. Ateş bir anda Mira'ya omuz attı. Mira ve bu olayı gören herkes hayretle bakıyorlardı. Tabi Edis'de Ateş'in yaptığı şeyi gördü. Mira ne tepki vereceğini şaşırmış haldeydi. Ateş ise umursamazca yoluna devam etti. Edis bir şey yapmamak için kendini tutuyor gibiydi. Ateş'in yaptığı şeye çok sinirlenmişti bu belliydi. Bana baktı sanki müdahale et der gibi ama hiç üzerime alınmadım ve sınıfa gitmek üzere devam ettim. Zaten Ateş Mira'ya çarpıp gitmişti bile tek amacı onu kendi çapında korkutmaktı. Ama Edis bunu anlamamıştı ve neden olaya el atmadığımı sormak için arkamdan hızlıca geldi. Kolumu tuttu beni kendine çekti ve,
"Neden yardım etmedin?"
Kolumu sertçe çektim. 
"Neden edecekmişim?
Şaşırmıştı. Ama sinirliydi de,
"Çünkü ben istiyorum."dedi ukalaca.
"Sen bana emir veremezsin!!!!"
"Sana emir vermiyorum!!!!"
"İyi."
"Neyin var senin?"
"Neyim mi var hmmm..... Bir düşünelim ...... ov ov ov .... Buldum sen Ateş'le benim bilmediğim ve bildiğim zaman kızacağımı bildiğin bir sırrı saklıyorsun ve sonra da Ateş'i susturmam için yada engellemem için yardım istiyorsun. Belkide bundandır. Ne dersin ???"
Edis şaşkın şaşkın dinliyordu beni. Şaşırdığı zaman gözleri büyürdü. Gene büyümüştü.
"Aaa ... Bak..... Ben."
Lafları gevelemeye başlamıştı bile.
"Tamam Edis yeter bu sefer yalnızsın!!!!" (Ateş ve Mira konusunda)
Bana buğulu gözlerle baktı. Yüzünde küçük bir kırıklık vardı. Kafasını hafif yana eğdi ve
"Ne zamandan beri???"
Sert,üzgün ve kararlı bir şekilde konuşmaya çalıştım.
"Birbirimizden sır sakladığımızdan beri." 
Bu ağır olmuştu. Elis hiçbir şey söylemedi. Bende sınıfa doğru gittim.
Güneş sınıfa daha gelmemişti. Ben sıraya geçtim ve oturdum. Kapıdan Rüzgar gil girmişti. Mira hala şaşkındı. Oktay her zaman ki şaklabanlıklarıyla Mira'yı rahatlatmaya çalışıyordu. Rüzgar ise düşünceli ve sessizdi.
................
RÜZGAR
................
Tüm hafta sonu boyunca sürekli Elis'i düşündüm. O olanlar onun tepkisi anlam veremedim. Düşündüm düşündüm ama bir açıklık getiremedim. Hafta sonu geçmek bilmemişti. Elis'i görmek istiyordum. Ama neden istiyordum??? Neden okulun psikopat kızına bu kadar takılmıştım. Beni kendine çeken şey neydi??? Belkide kendine emin duruşu,güveni,cesareti ve güzelliği.... Bu her neyse hiçbir kız beni kendimden uzaklaştırmamıştı. Sanki ben ben değildim. Okula geldiğimden beri kendim olamıyordun. Ama neden? Bu kız ilk gördüğümden beri beni tuhaf etkilemişti ve artık bunun olmasına izin vermeyecektim. Çünkü....... İzin vermeyecektim işte sadece bir kız....
...
Okula geldiğimden Oktay ve Mira bahçedeydiler. Derin bir nefes aldım kendime gelmem gerektiğini hatırlayıp enerjik bir şekilde bizimkilerin yanına gittim.
"Selam gençler." 
Oktay bu enerjik halimi fark etti ve uyum sağlamakta hiç zorlanmadan
"Oooo Rüzgar selam." 
Mira sakin ama güler yüzle,
"Günaydın Rüzgar."