Chapter: 1

57 2 2
                                    

The Start

Standing in the crowd. Knowing nothing but destiny.

I do believe with destinies. Bakit? Kasi feeling ko, lahat naman ng bagay nakatakda na. Whether you do this, you do that, yun padin naman yung mangyayari diba?

I stood up knowing that something's destined to happen this day.
Ewan ko. I just feel like standing and making my day productive. Sayang naman kung hindi diba?

Dumiretso agad ako sa cafeteria para naman makapag breakfast pa. Diretso na din ako sa first class ko para naman maumpisahan yung araw ko ng maayos.

2nd sem na ng school year pero ewan ko bakit feeling ko ang boring. Walang thrill. Or chill lang talaga ako?

"Liana!" She shouted. This is us again. Eto na naman kami sa pagtatalo kung tragic ba or happy yung magiging ending ng story. She kept on telling me na happy yan. They'll find each other at the mid part of the story o kung san mang part.

"Sabi ko naman sayo, whatever the author had decided, yun yung mangyayari. Wala kang magagawa. You can change your prospective about the story pero yung plot na dinecide ng author yun pa din yung masusunod okay?" She rolled her eyes at me. AGAIN.

"Okay." Is all she say.

Minsan naisip ko, pano ko ba siya naging kaibigan? Hundreds of differences pero si Seline padin yung naging kaibigan ko. Hayyyy

So we decided to go on our first class. Umupo kami agad and shared some stories.

I told her that I'm trying to make a new story. Wala kasi akong magawa sa bahay at gusto ko namang maishare you thoughts ko sa readers.

"Okay so what's the plot of the story? Tragic, happy or are you going to play with feelings of your fictional characters?"

"Nosebleed naman ako dun." She just laughed at me. Great.

Nagstart na yung class pero di pa din siya timitigil sa paghula ng ending. Wala na kong nagawa kundi ang makinig sa mga rants niya about having a happy ending. Ano bang masama don? Di ko maintindihan sa mga tao ngayon kung bakit ang bibitter.

Umuwi ako agad after my last class. Kailangan ko ng simulan yung report ko para next week.

I tried chatting my friends pero walang sumasagot. Busy na naman sila?

Pinagpatuloy ko nalang yung story na ginagawa ko. Napaisip din ako kung tragic or happy ending. Kasi dito sa story na to ako naman yung masusunod. Hindi yung characters kasi fictional lang naman sila.

They're not going to matchmake each other or try to make their destiny. Ako pa din magdedecide. Ako yung magmamanage ng buhay nila dito. But i want to make them happy.

Naalala ko yung sinabi ni Seline sakin...

"You know what? Having a tragic ending makes people believe in reality. Alam mo yun? Mas napapagaan yung loob nila. Malay mo the fictional characters and the people reading it had the same situation diba? Di mo ba yun naisip? Na baka pag tragic mas magkaron sila ng realization. That life isn't just about the happy things. Life is a very big 'Serendipity'."

May point naman yung sinabi niya, na baka nga naman makatulong pa ko. Kaya lang di ba yun mas nagpapabigat pa nung nararamdaman nung reader? Na baka wala na talaga siyang escape sa problema? Unlike happy endings. Maaari silang magkaroon ng hope na malagpasan pa yun.

But I believe that everything differs in someone's eye. Iba iba tayo ng paniniwala.

Hindi lahat naniniwala sa forever. Sa destiny. Or sa kahit ano mang kapalaran sa buhay nila.

After finishing the first chapter of my story, naisip ko, ano nga kayang magiging kapalaran ng characters ko?

Will they be happy? Will they find each other?

Oh let's see.

The One Who Left Me BrokenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon