Terrence / Kim Taehyung

44

44

Halos manikip ang dibdib ko. Ano ang ibig sabihin nito? Inoff ko ang cellphone ko at agad na nagtalukbong ng kumot. Kusa nalang bumuhos ang luha galing sa mga mata ko. Hindi ko alam kung bakit, but somehow I felt I was betrayed by the person I love the most.

"Naizz?" Narinig ko ang boses ni mama galing sa may pinto. Kumantok pa sya ng tatlong beses bago ko marinig ang mahinang tunog ng pagbubukas ng pinto.

Not now, Mom...

"Naizz, okay ka lang?" Aniya. Umupo sya sa gilid ko at dahan dahang inalis ang kumot sa pagtatapukbong sakin. Bumulagta sa kanya ang namamaga kong mga mata.

Umayos ako ng upo at umiling iling. Muling bumuhos ang mga luha ko ng may kasama pang hikbi.

"Mommy, I've never been inlove right?" Tanong ko. Nakita ko ang takot sa mga mata nya at marahang tumango. I smiles bitterly.

"Kung hindi pa. Sino si Terrence My? Ano yung paghihingi nya ng tawad?". Yumuko lang si Mommy at may mga ilang butil din ng luha na lumandas mula sa kanyang mga mata.

Bahagya akong natawa. Totoo ba? Totoo ba ang mga sinasabi nila? Masyado ng magulo! Hindi ko na maintindihan.

Lumayo ako kay Mommy at tumayo. Pinunasan ko ang luha sa mga mata ko pero tuloy tuloy parin ito.

"Leave". Maniha 'kong sabi.

Umiling si mama at humagulgol.

Bumuntong hininga ako. I hate seeing my love ones cry infront of me pero, masyado na sila. Masyado na nilang nililinlang ang lahat ng pangyayari sa paligid ko.

"JUST LEAVE!". Sigaw ko.

Halos mapatalon si Mommy sa naging reaction ko. Right, I've never been this mad. Palagi akong carefree. Pero iba ngayon, wala akong maalala and I just can't accept the fact that they would take that chance to manipulate everything!

Agad syang tumayo at dali daling lumabas. Marahan nyang isinarado ang pinto. Napaupo ako sa kama. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

Hindi ko alam kung dahil ba sa wala akong tulog o sadyang napagod lang ang sa mga nangyari. Maybe it's God's way to tell me I need to rest. Unti unti akong nakatulog.

Sa paggising ko, nakatayo ako sa isang blankong silid. Looks like it was an abbandon classroom. Magulo ang mga silya. Kinakalawang ang ceiling fans at halos mangatog ang tuhod ko ng makitang duguan ang blackboard.

Please someone help me!

"Ahhh!!!" Nakarinig ako ng sigaw mula sa labas. Galing siguro ito sa corridor ng school. Dali dali akong lumabas at tsaka ko lang napansin na nakayapak ako ng makaapak ako ng bubog.

Bigla bigla ay nagsibasagan ang mga salamin ng bintana. Sht! What's happening?!

Ng makalabas ako ng tuluyan ay tsaka ko nadatnan ang isang babae. She's wearing the same uniform with mine. Ang shoes nya ay katulad ng black shoes ko sa bahay. She's with someone at ng maaninag ko ang mukha ng kasama ng babae ay nagulat ako, It's Miza.

I blinked my eyes twice, hindi gaanong mabilis at hindi rin gaanong kabagal. Pero sa isang iglap, biglang dumami ang istudyante sa corridor. Napatakip ako sa aking tenga. Masyadong maingay!

Muling hinanap ng mata ko ang babaeng kanina lamang ay kasama ni Miza. Nanlumo ako ng makita mabilis na tumatakbo ang dalawa. Sinundan ko sila at kitang kita ko kung paano tumagos ang katawan ko sa mga istudyanteng nakakabanggaan ko.

Sa pagkalagpas ko sa kanila ay sya namang bigla nilang pagsigaw. Tila takot na takot. Huminto sa pagtakbo ang dalawa at lumingon silang dalawa sakin. Ngayon mata sa mata na kaming nagtititigan ng babaeng kasama ni Miza.

Sht!

The girl Miza's with is no other than me.

The other me is crying. Her face is horrible at may dugo dugo ang kamay nya.

Tinakbo ko ang pagitan naming dalawa at halos mayanig ang mundo ko ng muli syang sumigaw habang nakatingin sa aking itaas. Nanigas ako sa aking kinattayuan. I can feel it. May kung ano sa itaas ko. Either a thing or a human.

Bahagya akong umatras. Unti unti akobg tumingala. Dahan dahan hanggang sa makita ko kung sino ito.

"TERRENCE!". Bigla akong napaupo. Kinapa ko ang damit ko para lang makita na yun parin ang suot ko kanina. Ibinaling ko ang tingin ko sa akin mga kamay. There's ni blood in there.

Inilibot ko ang paningin ko sa kwarto. Madilim. Masydaong madilim. Ipinikit ko ang mga mata ko ng bigla nalang sumakit ang ulo ko.

"Arghh!". Umiiyak na ako sa sobrang sakit. Parang binibiyak. Bumibigat na rin ang paghinga ko. What's happening?

Habang sumasakit ang ulo ko, suddenly lost of events suddebly came in my mind like flushfloods. Memories of him hugging me, memories of him giving me flowers, memoriea of him smiling at me. Memories of him, lots of memories of him.

"Terrence". Bulong ko.

Iminulat ko ang aking mga mata. Naguguluhan pa ako sa lahat. Sa panaginip ko, sa mga memoryang bigla bigla nalang dumating sa isip ko. Sa weirdong pagtibok ng puso ko. Pero iisa lang ang nakakasigurado ako.

...dahil finally, nakakaalala na ako.