Tamamen kaybetmek üzere programlanmış bir hayat benimki. Ne kumarda ne aşkta ne işte ne okulda ne arkadaşlarda.Daha bir sürü sebep sıralayabilirim.Bu kadar kaybetmiş olamazsın. Olurum arkadaş. Söz konusu bensem kazanmak bir seçenek bile değildir. Her zaman ikincu hatta üçüncü bir seçenek vardır ama seçeneklerin hepsinde kaybetmek varsa kazanmak imkansızdır. Yalnızım. Çok yalnızım. O kadar yalnızım ki sesimi bile unutmak üzereyim. Merak etme kimsr yalnızlıktan ölmedi. Ölürüm arkadaş.Ama yalnızlıklar intiharları doğurur öyle değil mi? Her yalnız ölüme meyillidir .Yalnızlık intihara gebedir.Abartma bu kadar yalnız olamazsın. Olurum arkadaş. Sen benim Kafamın içindesin hiçbir zaman yalnız kalmayacaksın senin için konuşmak kolay ama bilmiyor musun ben öldüğümde sen de gebereceksin.Konuşmak istediğimde biri yok delirmek üzereyim. Dışarıdakilerin gözü sanki hep benim uzerimde.Gözlerinde "Daha ölmedin mi sen ?" dediklerini okuyabiliyorum.Kaybedecek bişeyin olmaması özgürlük yazmış biri. Yalnızlığı tatmamış galiba.Özgürlüğün başladığı yerde yalnızlık da başlar. Hissediyorum. Deliriyorum , susturamiyorum kafamın içindekileri. Sadece yazıyorken uzaklaşıyorum dünyadan sadece yazıyorken kesebiliyorum bileklerimi.Alın götünüze sokun bu dünyayı, ananızın amına girsin dolarlar, eurolar, liralar diye haykırasım geliyor bazen. Kardeşim.Evet benu bu dünyaya bağlayan tek şey kardeşim. Kanserli hastalara imreniyorum bazen. Öleceğini bilmek heleki aşağı yukarı ne zaman öleceğini bilmek muhteşem. Bu sayfayı da bu küflenmiş ,berbat sözlerle israf ettikten sonra gecenin sessizliğine bırakıyorum kendimi. Sikerim parasını da aşkını da sevdasını da bana mutlu olmak için tek bir sebep gösterin dünyayı sereyim önünüze. Sigaram bitti.Sigara yoksa yazmak da yok.
