Alt kattaki liselinin dayanılmaz ısrarı ve bitmek bilmeyen sikten boktan mecazları üzerine yaklaşık 1 hafta önce son verdigimi düşündüğüm sanal boktanlığa daha da dibe batmak için dalıyorum.
Geçmişle pençeleşiyorum bu aralar. Beynimin her hücresine elindeki jiletle teker teker imzasını atıyor. Geceleri ictigim sigaranın içine sıçıyor ırzını siktiğim. Sigara içen birinin illa kederli mi olması lazım ? Sigaranın ritueli bu galiba. Önce geçmişten bi duble alıp sek içeceksin sonra kendine küfretme seansları sayısızca yumruklanan duvarlar duvarda biriken kana bakıp dalmalar dalıp çıkamamalar pencereye çarpan kırlangıcın çıkardığı acı çığlıkla geçmiş denilen bataklıktan sıyrılmalar. Masanın üzerinde duran çakmağa uzanırsın çıkarırsın cebinden buruşmus sigaranı ve çakmaktan çıkan alevlerle bulusturursun. Sigara sigaralıgından utanır o an. Çakmak patlamak ister yapamaz yanmak ister yanamaz. Bilmiyorlardı ikisi de biri kendi dışında herseyi yakabilirdi diğeri ise umutsuzluğun dibe vurmuşluğun simgesiydi. Bir de ben varım tabi. Amerika deyince akla özgürlük heykeli gelir. Yalnızlık deyince kaybetmek deyince de akla ben gelirim. Adımı vermiyorum bir adamın dediği gibi ismimi verirsem onu da alırlar diye korkuyorum.
Havalar ısınınca üşüyorum. Nedendir bilmem birşey sarıyor bedenimi üzerime yedi kat yorgan atsam yine de durduramiyorum dişlerimin birbirine çarparken çıkardığı sesi.
