430. 24.02.16
Saat 09.11, akşam ne olacağını bilemem.
Gülen suratım daha mı neşelenecek bilemem.
Kendi kabuğumdan çıkmayı hedefledim hep seninle.
Senin uzattığın bu el ile
Saat 09.12 hala aklımda.
Hala bu deli aklım onda.
Unutulmayacak yaralar bırakan bu adam dönecek.
Bu his değil, belki yanılgı.
Bitecek hissediyorum
Akıtılmış her gözyaşının sonu aydınlık, anlıyorum.
Saat 09.13 yazmaya devam ediyorum.
Ders edebiyat, ben yeraltı edebiyatı dinliyorum.
Bugün oradan çıkacağım.
Burada öğrendiğim tüm yazarlar bana şiir yazmış, hissediyorum.
Saat 09.15 iki dakika sürmüş diğer satır.
Hislerimi ancak bu kadar dökebilirdim kağıda.
Bir Süreyya ve Suat olamayabilirdik, ama burdaydık.
Hissediyorum, göreceğim...biliyorum bu hikaye bitecek.
İkinci bölüm gülen bir emojiye göz kırpacak.
Saat 09.17 sonra yazmaya devam edeceğim.
Saat 09.18 dayanamadım.
Hislerimi duygularımı daha ne kadar tüketeceksiniz bayım?
Sevinç, gözyaşı sizinle akıyormuş.
Hiçbirşey olmamış gibi güleceğiz.
Saat 09.19 mutluluk bize çok yakın biliyorum
Görüyorum ki sona geldik.
Saat 09.20 seni seviyorum.
