Karanlığın en aydınlığına yaklaşıyorum artık.
Soğuğun en yakıcı kırmızılığına boyun eğiyorum.
Ben ölüyorum bayım. Ben tükeniyorum artık.
Yaşam dedikleri bu hayat çölde aranan su.
Gülümsediğim her günden nefret ediyorum bayım.
Senin gülüşünden de, bakışlarındanda.
Kirpiklerinden de nefret ediyorum.
Arafta kalmak benim hayatım olmuş bayım.
Soğuk mu sıcak mı bilmiyorum.
Sen mi başkası mı bilmiyorum.
Arafta sıkışıp kalmışım, kimsem yok.
Deniz kenarında bekliyorum seni.
Tükendiğimi bir sen gör istiyorum.
Benimle sen ol istiyorum kararsızca.
Emin olamıyorum.
Yaşadığımdan,
Gülümsememden,
Ben başımda olan saçtan bile emin olamıyorum bayım.
Siyah ile bu kadar içiçeyken rengarenk bakıyorum herkese.
Renklere aşıkken susup kalıyorum siyahlarca.
Ben yoruldum bayım.
Ben tükendim.
Senin bir bakışına tükendim yorgunca.
Vazgeçicek olmama lanet ederek düşünüyorum seni.
Bu huyun bir parçası olduğunu bilerek.
Kirpiklerinin uzunluğunu, unutacak olmamı bile bile.
Seviyormuşum seni bayım...
