Bitmişiz bir hayliyle bu karışıklardan
Tükendiğimi kim görebiliyor?
Dengesiz, darmadağınık hareketler yakamda.
Yaptığım yanlışlar umrumda değilken ben?
Ben soğuk nehirlerde akan bir yaprak gibi ben.
Dalda tek başına kalmış sonbahardan bir yaprak.
Ben savruluyorum her yere.
Rüzgar nereden eserse oraya gidiyorum
Sesimi çıkarmıyorum da, her şey akışında ilerliyor.
Zaman susuyor, takvimler geçiyor,
Bir ben kalıyorum bu şehirde.
Bir ben ve birde hatalarım kalıyor bu yere düşen yapraklarda.
Yine de o sessiz kuyuya ikinci adımımı atıyorum.
Özlemim hep ilk adımımda hissediliyor.
Fazlasıyla bu yorgunluk üşütüyor beni.
Çatlamış dudaklarım soğuğa direniyor belki de,
O anlık dakikalara direnmek için susuyorum.
Unutulmayacak bir iz bırakmana,
Benim aklımı karıştırmana da aklım almıyor zaten.
Karmaşıktım, darmadağınık oluyorum.
Aklım benimle dalga geçiyor aslında.
