Bazı şeyler bitmiyor. Duygular... Üstünü örtüyorsun sadece. Bıraksam gözyaşlarım konuşacak ama ne faydası var ki. Bir kere gülseydin eğer bu kadar yanmazdı bu can böyle. Bir kerecik sevseydin beni herseyimle senindim. Canımı verirdim be. Ama adını koyamıyorum işte bunun. Neydi ki? Aşk değildi belki. Başka bişeydi bu aşktan farklıydı. Sen değil miydin asıl istediğim adına mı aşık olmuştum? Ya şu attığın her mesajdaki kalbimin yerinden çıkması? Neydi tüm bunlar? Belki de başkasında bulamayıp yine sana dönüyordum. Başkaları acıtıyordu canımı ama ben sana siginiyordum sen de çok acıtıyordun ve yine de geliyordum sana. Dönüp dolaşıp geliyordum işte.
Seni unutabilirim evet ama her yalnizligimda sen varsın işte. Güvendiğim tek insan. Kendimden bile fazla güveniyordum. Babamdan sonra inandığım tek adam. Aşk değil benimkisi belki. Bir şeylere sığınma isteği. Her şarkıda seni hissetme istediği. Tanıdığım iyi bildiğim birini sevme isteği bilmiyorum.
Güveniyorum her şeye rağmen. En zoru da bu değil mi zaten. Güvenmek... sevgiden daha ağır tekrar sevebilirsin ama tekrar güvenmek zor.
Eğer benim olsaydın kalbin benim olsaydı aramazdım bir başkasını. Sana sarılabilseydim hayaline sarılmayı bırakırdım. Asla olmayacaksın hiç bir zaman görmeyeceğim artık seni. Bilsen nasıl ihtiyacım var sesine sözlerine ve gözlerine. Herseyinle o kadar özledim ki... sinirlendiginde o yüzünde oluşan çizgileri, dudaklarını, gülmemeye çalışırken kendini sıkışını, utangaç ama sert bakışlarını... son bir kez olsun sesini duyabilseydim keşke. O derin bakışlarından kaybolup gitsem yine. Sen anlatsan ben dinlesem hep olduğu gibi. Uzun uzun baksam sen konuşurken sen utanıp eğsen başını. Yine bin türlü bahaneyle gelip konuşsam seninle. Yaptığım soruları bile silip sana getirir sorardım sende bilmiş edasıyla sol eline kalemi alır uzun uzun anlatırdın. Bende anlamamış gibi yapar 'uf anlatamıyosun tekrar anlat şunu' diye kızardım hep. Sen de anlatırdın işte niye anlatırdın ki sanki benim bahaneyle geldiğimi bile bile. Yine de mutlu olurdum işte bende.
Özlüyorum şimdi hepsini. Unuttun mu beni bilmem ben unutamyorum çünkü. Sen söyle adam neydi bu bendeki? Şu yaşadığım neydi? Sana da söyledim ya hani hiç bir zaman kötü hatırlamayacağım seni. Hep iyi bildim ben kapattım üstünü bütün hatalarının. Kim ne derse desin kulaklarımı tıkadım çok uğraştı herkes ama ben dinlemedim. Sen hep iyisin benim gözümde. Herkes benim gözümle görmüyor ki seni nerden bilsinler.
Ah adıyla şereflenen. Hep mutlu ol. Hayat hep gülsün sana. İyi kişilerle karşılaştırsın. Güzel bir eşin dünyalar tatlısı çocukların olsun. Arada bir beni hatırlarsın umarım. Ben mi? Olur da evlenirsem ve oğlum olursa aşık olduğum adını vereceğim ona da. Adını sevdirdin ya hani bana. Adına aşık ettin. Adı güzelim derdim sana unuttun mu? Bulamazdım ya hani erkek ismi sana sorardım en çok sevdiğin isim ne diye. Şimdi buldum adam. Şimdi buldum. Her seslendiğimde ona kulakların çınlasın adam...
