"ชะ ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วย" น้ำเสียงร้อนรนละล้าละล่ำรีบกรอกใส่ลำโพงโทรศัพท์ทันทีทั้งที่ปลายสายยังไม่ทันกดรับด้วยซ้ำ มือสั่นขย้ำเครื่องมือสื่อสารที่เปรียบเหมือนเป็นตัวช่วยสุดท้ายเอาไว้แน่นระหว่างแหงนหน้าทำตัวลับๆล่อๆ ผลุบๆโผล่ๆมุดร่างอยู่ใต้โต๊ะทำงานที่ใช้เป็นโล่กำบัง
หญิงสาวเหงื่อแตกพลั่กท่ามกลางความมืดอมน้ำเงินเข้ม นัยน์ตาล่อกแล่กแลดูตระหนกยังพอมองเห็นเคล้าโครงทุกอย่างได้ลางๆเพราะแสงจันทร์จากนอกหน้าต่างกระจก แสงสว่างน้อยๆยังทำให้เห็นว่ามืออันสั่นเทายกโทรศัพท์แนบหูไว้ตลอดเวลาขณะกอดตัวเองให้หายหวาดกลัว
เนื้อตัวสาวเจ้างันงกและหากสังเกตดีๆจะเห็นว่ากระโปรงเข้ารูปเหมือนถูกฉีกจนตะเข็บแยก มันดูน่าแปลกตั้งแต่อยู่ในสภาพสองเท้าเปล่า แถมผมเพล้าก็ยุ่งเหยิงเป็นนางเพิงที่รีบผลุบหัวกลับ พยายามกลั้นหายใจขณะซ่อนตัวอยู่ใต้โต๊ะยามเห็นเงาดำของปีศาจร้ายเดินผ่านมาและผ่านไป
โดยที่ในใจคนเริ่มน้ำตาหลั่งได้แต่ภาวนาว่าขอให้ใครก็ได้ช่วยรับสายโทรศัพท์ แต่แย่หน่อยที่นอกจากจะไม่รับ สถานตำรวจกลับให้ฝากเสียงข้อความไว้หลังสัญญาณ จนหญิงสาวเผลอส่ายหน้ารัวๆเหมือนไม่ต้องการให้เป็นเช่นนี้ ในวินาที่ต้องการความช่วยเหลือทำไมไม่เผื่อทางรอดให้เธอ
"ช่วยด้วย..." ทำไมต้องให้ปีศาจร้ายเจอเธอง่ายดายนัก หญิงสาวชะงักค้างเมื่อปลายรองเท้าผ้าใบมาหยุดอยู่ข้างๆโต๊ะ ก่อนที่ร่างสูงใหญ่จะโน้มตัวลงมาอย่างเงียบเฉียบ ริมฝีปากหนาเพียงแสยะยิ้มเป็นการทักทายเมื่อนัยน์ตาดำสนิทของตัวเองผสานเข้ากับแววตาวาวซึ่งเบิกโพลง
คงจะหวาดกลัวเห็นได้จากกิริยาอันลนลาน แถมยังรีบกลั้นหายใจดวงตาเหลือกแทบช็อก ซึ่งไม่บอกก็รู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้หญิงสาวอยากชิงกัดลิ้นตายซะตั้งแต่ตอนนี้
YOU ARE READING
9Ⓒrime (ver.chanbaekhun)
Fanfiction'คืนนั้นผมถ่ายรูปคุณได้ ผมเห็นคุณเดินมือเปื้อนเลือดออกมาจากบ้านหลังนั้น...นั่นน่ะคุณ'
