การได้จูบหนึ่งครั้งสร้างความหวังให้เซฮุนได้เป็นกองและลึกๆแล้วก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันทำให้ชายหนุ่มรู้สึกคล้ายได้เป็นเจ้าข้าวเจ้าของคนที่กำลังนอนหลับอุตุอยู่ในห้อง ถ้าได้ลองเป็นแบบนี้แสดงว่าอีกหน่อยพยอนแบคฮยอนก็จะตอบรับคำสารภาพรักเข้าสักวัน
และเมื่อแค่คิดว่ามันจะมีวันนั้นแน่ๆ ริมฝีปากบางก็ขยายกว้างอย่างมีความสุข โดยไม่ลืมเผื่อแผ่ความสุขลงสู่อาหารตามทฤษฎีว่าด้วยใจใส่ใจจะทำให้ข้าวไข่เจียวอร่อยขึ้น เซฮุนลงทุนตื่นตั้งแต่เช้าไก่โห่เพื่อเข้าครัวด้วยตัวเอง อยากสร้างโมเม้นเล็กๆต้อนรับร่างบางที่ไม่รู้ป่านนี้ตื่นหรือยัง
จนเมื่อพักไข่ใส่จานที่มีกระดาษซับมัน คนใส่ผ้ากันเปื้อนเห็นว่าอีกคนไม่มีความเคลื่อนไหวเลยอาสาว่าจะเข้ามาปลุกและก็เป็นไปตามคาดคือแบคฮยอนยังไม่ลุกจากที่นอน แทบกำลังกอดหมอนข้างยิ้มบางอย่างกับคนฝันหวาน จนเซฮุนรู้สึกหมั่นไส้พลางก้มหน้าใช้ปลายจมูกฟัดแก้มนิ่ม
แล้วด้วยความที่จมูกโด่งทิ่มแก้มจนบังเกิดความรำคาญ การนอนถูกกวนจนหนังตาค่อยๆปรือลืมขึ้นและร่างบางยืดแขนออกจากตัวราวกับบิดขี้เกียจ นอนเหยียดตัวบนผ้าปูเตียงอย่างเกียจคร้านกอดจะวาดแขนออกสองข้างเป็นสัญลักษณ์บอกเพื่อนชายว่าให้อุ้มขึ้นจากที่นอนหน่อย
"คิดว่าตัวเองตัวเล็กหรือไง" บ่นเหมือนจะไม่ทำแต่ก็ช่วยโอบร่างบางขึ้นนั่งขณะฟังเสียงหัวเราะชอบใจอยู่ข้างใบหู "วันนี้ฉันขี้เกียจยังไงก็ไม่รู้สิ ไม่อยากทำอะไรเลย"
"งั้นให้ฉันอาบน้ำให้เอามั้ย"
"ทะลึ่ง" แบคฮยอนใช้มือดึงหูคนลามกเบาๆแล้วเป่าเป็นการแกล้งอีกทอด คนสองคนยังกอดและอีรุงตุงนังกันเหมือนลูกน้อยที่ไม่อยากจากแม่ไปไหน จนน้ำเสียงที่แสร้งว่าเอือมต้องออกปากไล่ "ปล่อยฉันแล้วไปอาบน้ำไป ฉันทำข้าวเช้าไว้ให้แล้ว อาบเสร็จจะได้ออกไปกิน"
YOU ARE READING
9Ⓒrime (ver.chanbaekhun)
Fanfiction'คืนนั้นผมถ่ายรูปคุณได้ ผมเห็นคุณเดินมือเปื้อนเลือดออกมาจากบ้านหลังนั้น...นั่นน่ะคุณ'
