ปาร์คชานยอลกำลังอยู่ในช่วงกอบกู้ความเป็นตัวเองกลับคืนมา
และพยายามอย่างยิ่งที่จะสลัดใบหน้าของคนเจ้าปัญหาออกจากสมองด้วยการลองทำงานหนักเพิ่มเป็นสองเท่า เอาเอกสารออกมาเปิดอ่านให้ความคิดไม่ว่างพอจะนึกถึงคนร่างบางที่ชอบทำให้น็อตหลุดบ่อยๆ อีกคนจะได้ค่อยๆตายไปจากความคิดแถมมันไม่มีเหตุผลให้ต้องติดใจ
ก็ได้แต่หวังว่าพยอนแบคฮยอนจะเข้าใจและเชื่อในคำขู่ ...ดูแล้วก็ไม่ใช่คนโง่คงพอคิดได้
เพราะทั้งหมดทั้งมวลนี้ก็เพื่อความปลอดภัยของร่างบางเป็นหลัก อีกอย่างตนจะไม่ยอมให้คนๆเดียวเข้ามาทำลายระบบทุกอย่างพังเพียงเพราะความอยากรู้อยากเห็น เป็นตายร้ายดียังไงก็ไม่มีทางยอมให้คนชอบสอดรู้เรื่องชาวบ้านเข้ามาจุ้นจ้านวุ่นวายเรื่องภายในครอบครัว
สามคนพี่น้องซึ่งเหลืออยู่เท่านี้และปาร์คชานยอลหวงแหนยิ่งกว่าสิ่งใด
"นี่เป็นแฟ้มเอกสารที่ต้องเซ็นวันนี้ค่ะ" เลขาสาวขออนุญาตเข้าห้องเจ้านายด้วยการเคาะประตูแล้วเดินนำเอาแฟ้มดำหลายแฟ้มมาวางทับบนโต๊ะทำงานกระจกอย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
"วันนี้ใส่กระโปรงสั้นไปรึเปล่า" เสียงต่ำเอ่ยทักทั้งที่ยังไม่เงยหน้าจากเอกสารกองเก่า
"ขอโทษค่ะ" เล่นเอาเลขาสาวต้องรีบขอโทษขอโพยและแอบหน้าเสียเมื่อเจ้านายเงยหน้าขึ้นจ้องแต่กลับไม่พูดอะไรต่อจากนั้น คนที่นอกจากจะสมบูรณ์แบบแล้วยังเจ้าระเบียบด้วยบางครั้งทำแค่เคาะปลายด้ามปากกาลงบนแผ่นกระดาษเบาๆ ก่อนจะพยักหน้านิดน้อยเหมือนเข้าใจ
แล้วเปลี่ยนไปถามเรื่องอื่น "วันนี้ฉันมีนัดต้องไปที่ไหนรึเปล่า"
"ตอนเที่ยงมีนัดทานข้าวกับมิสเตอร์ลีที่ร้านอาหารอิตาลีค่ะ"
YOU ARE READING
9Ⓒrime (ver.chanbaekhun)
Fanfiction'คืนนั้นผมถ่ายรูปคุณได้ ผมเห็นคุณเดินมือเปื้อนเลือดออกมาจากบ้านหลังนั้น...นั่นน่ะคุณ'
