ความสอดรู้สอดเห็นเป็นเหตุที่ทำให้ถึงขั้นยอมติดรถมากับคนแปลกหน้า
ทั้งที่ตอนก่อนหน้านี้คนหวาดระแวงยังเรียกชายหนุ่มแผ่นหลังกว้างว่าฆาตกรในใจแต่อาจเป็นเพราะมีประเด็นให้ไขว้เขวและแม้จะยังไม่ปักใจเชื่อเต็มร้อยแต่แบคฮยอนก็ยอมเดินตามอีกคนต้อยๆเข้ามาภายในร้านเครื่องดื่มสาขาดังแถวย่านกลางเมืองเพื่อคุยเรื่องราวที่ยังค้างคา
ก็ไม่เข้าใจนักหรอกว่าทำไมถึงต้องถ่อมาคุยกันถึงข้างนอกแค่บอกตั้งแต่ตอนอยู่ในบริษัทก็ได้ ซึ่งใช่ว่าไม่เคยถามว่าทำไมแต่ชายหนุ่มที่เป็นฝ่ายนั่งลงก่อนบนเก้าอี้หนังก็ไม่คิดตอบแต่อย่างใด หนำซ้ำทำเหมือนได้ยินเสียงนกเสียงกา หน้านี่อย่างหยิ่งจนร่างบางเผลอถอนหายใจทิ้งเบาๆ
ป่วยการจะเซ้าซี้โชคยังดีที่ให้โอกาสได้สั่งน้ำสตรอว์เบอร์รีปั่น หลังจากนั้นแบคฮยอนจึงใช้เวลามองซ้ายมองขวามองดูบรรยากาศสบายตา ไม่มีลูกค้าในร้านหนาแน่น ใบหน้าเนียนใสจึงมีโอกาสได้แหงนดูนั่นดูนี่จนมาสะดุดกับแววตาสีดำที่จ้องมองอยู่ก่อนอย่างเปิดเผยเลยชักอึกอัก
"เอ่อ..."
"คุณมีพี่น้องมั้ย" ปาร์คชานยอลถือคติคนเริ่มก่อนมักได้เปรียบและชอบที่จะเป็นคนกำหนดหัวข้อสนทนา เพราะว่าไม่อยากได้น้ำต้องการแค่เนื้อ รู้สึกเบื่อถ้าจะต้องพูดจาอ้อมโลก
"ไม่มี" และด้วยความที่ร่างบางตอบตรงประเด็นเลยสิทธิ์ได้นั่งอยู่ท่ามกลางแอร์เย็นต่อไป รอดจากการโดนไล่ตะเพิดให้กลับไปขณะชายหนุ่มในชุดสูทพยักหน้าเข้าใจก่อนเปลี่ยนเป็นนั่งไขว้ห้างกลับมาวางตัวคล้ายพวกหยิ่งยโสอีกครั้ง "ถ้าไม่มี งั้นคุณก็คงจะไม่ค่อยเข้าใจความรู้สึกที่ผมกำลังจะพูดถึงสักเท่าไหร่" ซึ่งปาร์คชานยอลมองท่าไหวไหล่อย่างไม่แคร์ของร่างบางอย่างเย็นชา
YOU ARE READING
9Ⓒrime (ver.chanbaekhun)
Hayran Kurgu'คืนนั้นผมถ่ายรูปคุณได้ ผมเห็นคุณเดินมือเปื้อนเลือดออกมาจากบ้านหลังนั้น...นั่นน่ะคุณ'
