เมื่อยามสายของวันใหม่มาเยือน มันเป็นเวลาเดียวกับที่คนแทบไม่ได้หลับทั้งคืนรีบเคลื่อนกายไปอาบน้ำผัดแป้งก่อนจะแบกหลักฐานรูปถ่ายออกมาจากห้อง เพราะพยอนแบคฮยอนบอกแล้วว่าจะแจ้งความกับปาร์คชานยูลทั้งข้อหาฆ่าคนตาย ทั้งทำร้ายร่างกายและบุกรุกในยามวิกาล
ร่างบางจะไม่ยอมอีกต่อไปและเมื่อเข้ามาในโรงพักแล้วมันก็ถอยไม่ได้ หนทางเดียวคือเดินหน้าหาใครสักคนซึ่งพอจะรับเรื่องร้องเรียน รองเท้าผ้าใบเดินเข้าหาเจ้าหน้าที่ซึ่งกำลังเขียนรายงานคดีกันให้วุ่นและระหว่างที่ยืนลังเลก็มีตำรวจพูดถึงการพบศพหญิงหนึ่งรายแถวชานเมือง
แบคฮยอนสนใจฟังเพราะเรื่องมันดันคับคล้ายคับคากับวันเวลาเดียวกับที่เจอปาร์คชานยูลเป็นครั้งแรก แต่แรกสะกิดที่หัวไหล่ก็ทำให้ร่างบางรีบหันมาสนใจกับปัจจุบันหันไปขอโทษเจ้าหน้าที่เพราะยืนขวางทางก่อนจะรีบเดินลงไปนั่งบนเก้าอี้หลังเจ้าหน้าที่คนเดิมผายมือเชิญ
"คือผมมาแจ้งความครับแล้วผมก็นำหลักฐานมาด้วย ...อ๊ะ" หลักฐานที่ว่าถูกมือใหญ่กว่าคว้าไปต่อหน้าต่อตา จนแบคฮยอนต้องรีบเงยหน้าดูว่าใครบังอาจเข้ามาขัดขวางแล้วเบิกตากว้างเพราะคนที่ยืนอยู่ข้างๆคือปาร์คชานยอลในสภาพสวมสูทแต่ดูไม่สมบูรณ์แบบเหมือนทุกวัน
"เอาคืนมานะ" จะนั่งหรือยืนขึ้นยังไงก็ดูจะไม่แตกต่างกัน เพราะสุดท้ายร่างสูงใหญ่ก็มีอำนาจมากกว่าอยู่ดี แถมมีพละกำลังพอที่จะรั้งเอวร่างบางเข้ามาใกล้และเล่นบทชายหนุ่มผู้แสนดีตามมางอนง้อแฟนที่แสนขี้น้อยใจ กอดแบคฮยอนไว้อย่างแนบแน่นแขนวนรอบเอวคอด
"มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดน่ะครับ" คนที่ปกติดูจะรังเกียจการสัมผัสแต่บัดนี้กลับกล้ายืนเบียดร่างบางอ้างด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและรวบแขนขาวไม่ให้ยื่นมาเอาซองรูปถ่ายไปจากมือ
YOU ARE READING
9Ⓒrime (ver.chanbaekhun)
Fanfiction'คืนนั้นผมถ่ายรูปคุณได้ ผมเห็นคุณเดินมือเปื้อนเลือดออกมาจากบ้านหลังนั้น...นั่นน่ะคุณ'
