Hoofdstuk 1

97 5 0
                                    

Vera point of view.

Ik word wakker van het felle zonlicht dat door het raam schijnt en ik wil me omdraaien, maar dan hoor ik Rosie huilen. Ik lig nog zo lekker, maar besluit dan om uit bed te gaan. Rosie heeft vast honger en ik ook, want mijn maag knort.

"Mama," brabbelt Rosie als ze me ziet en met een lieve glimlach til ik haar op. Het was ongeveer drie weken geleden dat ze begon met praten en ze kon 'eten', 'mama' en 'papa' zeggen. Met het laatste woord was ik wat minder blij, maar ik kon het haar niet verbieden te zeggen.

Met haar fruithapje en haar flesje melk ga ik aan de tafel zitten en zet het eten en drinken op het tafeltje van de kinderstoel, zodat Rosie het zelf kan pakken. Ik ga naast haar zitten en drink mijn eigengemaakte smoothie op.

"Laten we iets leuks gaan doen," zeg ik tegen mijn dochtertje als we zijn aangekleed. Het is niet dat ze kan terugpraten, maar met wie moet je anders praten als je met z'n tweeën in een appartement woont? Ik loop naar de kapstok en eerst doe ik Rosie's jasje bij haar aan en dan trek ik mijn eigen jas aan. Ik zet haar in de buggy en loop dan naar de lift om naar beneden te gaan. Ik zit op de vierde verdieping van het appartementencomplex, want dat zijn niet hele dure appartementen. Ik heb niet heel veel geld, maar gelukkig heb ik werk voor drie dagen in de week.

Het is een zonnige dag, dus besluit ik door het park te lopen om daarna naar de supermarkt te gaan. Er zijn niet heel veel mensen op straat, dus het is lekker rustig in het park. Als mijn telefoon een 'pling' laat horen, ga ik op het houten bankje zitten en zet de buggy naast het bankje.

Hey Veer!
Ik heb je al even niet gesproken, maar wat dacht je ervan als jij naar mij toe komt met Rosie? Ik mis jullie allebei. Ik hoor het nog wel.
Xx Elise

Elise en ik zijn al heel lang goede vriendinnen. Ze staat altijd voor me klaar, ook toen Nick me in de steek liet. Eigenlijk is het een soort van 'tweede moeder' voor Rosie, want ze past altijd op haar als ik geen tijd heb. Ik besluit om een berichtje terug te schrijven.

Hoi, ik moet eerst nog langs de supermarkt, maar kan ik om half twee komen? Lijkt me echt gezellig!
Kusjes Vera & Rosie

Ik sta weer op en loop dan naar de supermarkt, want het is niet een heel eind.

"Dus," zeg ik als ik bij Elise ben. Zij heeft, in tegenstelling tot mij, een groot huis én een man, Benjamin. Ook heeft ze best veel geld en een goede baan.
"Dus," zegt Elise en laat een langgerekte 's' horen. "Hoe gaat het met je werk?" Ik werk in een klein cafeetje.
"Het gaat wel oké. Ik werk nu drie dagen in plaats van twee dagen." Ik moet meer geld verdienen om goed voor Rosie te zorgen en de huur te betalen, dus heb ik nog een dag extra er bij genomen.
"Gaat dat wel? Je bent pas 6 maanden geleden bevallen."

Iedereen doet alsof ik niks kan, omdat ik bevallen ben van een kind. Ik kan gewoon voor mezelf zorgen en het gaat hartstikke goed nu!

"Het gaat gewoon goed," zeg ik wat geïrriteerd en drink van mijn kop thee. "Ik wil gewoon geld verdienen, anders kom ik de maand echt niet door." Elise legt een hand op mijn schouder en kijkt me bezorgd aan.
"Je kan altijd naar mij toe komen, hè?" Ik knik en neem nog een slok van mijn bijna opgedronken thee.
"Ik wil gewoon niet meer van iedereen afhankelijk zijn. Straks gebeurt weer hetzelfde als een jaar geleden. Nick liet me zitten en toen moest ik maar voor mezelf en Rosie zorgen."

Ik kijk even naar Rosie die met haar knuffeltjes zit te spelen en gelijk krijg ik een glimlach op mijn gezicht. Ik ben zo blij dat ik haar heb.

"Heb je er weleens aan gedacht om haar vader op te zoeken?" Vraagt Elise.
"Nick? Ik ga hem niet opzoeken," zeg ik gelijk en keur haar idee af.
"Nee, ik bedoel de échte vader. Haar biologische vader."

Weer kijk ik even naar Rosie. Zou ze willen weten wie haar vader is? Dit kan ik natuurlijk niet aan haar vragen, maar misschien weet ik het antwoord al. Rosie lijkt best wel veel op mij, behalve dat ze felblauwe ogen heeft. Eigenlijk word ik steeds nieuwsgieriger naar haar biologische vader.

"Misschien moet ik maar eens op onderzoek naar haar vader."

The Search || Niall HoranWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu